Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Φωτογραφίες από την εκδήλωση-συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στην Μεσοποταμία, 23/09/2012 με θέμα:"Υπάρχει ισραηλινό απαρτχάιντ;-Tο παλαιστινιακό από τη σκοπιά του διεθνούς δικαίου"











3 σχόλια:

  1. Ένα Καράβι για τη Γάζα – Ισραήλ το δόγμα της ασύμμετρης απειλής
    Βαγγέλης Πισσίας
    Αυτή τη φορά μας έδεσαν με χειροπέδες. «Τα χέρια σου στα κάγκελα, ένα πόδι στα κάγκελα» και στη μέση της θάλασσας, να έχεις τουλάχιστον 50 κομάντος που είχαν επιβιβαστεί. Να σε συνοδεύουν τουλάχιστον 15 zodiac με τους κομάντος πάνω. Να έχουν το ελικόπτερο από πάνω και να σε δένουν για να μην κάνεις, τι; Να βάζουν 30 ανθρώπους να κάθονται σε έναν χώρο 20 τ.μ. και να περάσουνε 10 ώρες για να σου επιτρέψουν να κάνεις χρήση τουαλέτας. Και να αναγκάζονται κάποιοι άνθρωποι να κάνουνε την ανάγκη τους, εκτάκτως, εκεί. Οπουδήποτε.
    ...
    Επειδή ήμουνα εγώ αυτούς που κρατούσε τον τηλεβόα όπως και την προηγούμενη φορά, η σχέση μας ήταν άμεση. Και με το που ανέβηκαν πάνω στο πλοίο επιχείρησαν να με συναντήσουν. Είχα δίπλα μου, τον πολύ καλό, νέο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τον Βαγγέλη Διαμαντόπουλο ο οποίος προσπάθησε να τους απωθήσει. Τον εξουδετέρωσαν αρκετά. Χρησιμοποίησαν και taser, τα ηλεκτροσόκ δηλαδή. Στη συνέχεια εγώ βλέποντας την κατάσταση και παρόλο που είχα την ευθύνη να συνεχίσω να λέω, αυτά που έπρεπε να λέω προσπάθησα να παρέμβω…εκεί εξουδετέρωσαν εμένα, με πολύ πιο ήπιο τρόπο από τον Βαγγέλη (τον οποίο είχαν ρίξει κάτω και του έριχναν κλωτσιές), μου πέρασαν χειροπέδες, μ’ έσυραν, με πήγαν κάπου, με έδεσαν και μ’ αυτόν τον τρόπο εξουδετερώθηκα. Είναι χαρακτηριστικό όμως, ότι μόλις μάζεψαν όλον τον κόσμο, τους 33, και καθίσαμε όλοι μαζί, ήρθαν και την πρώτη λέξη που είπαν ήταν « Βαγγέλης». Μου είπαν πως ήθελαν να μου στείλουν 2 ανθρώπους για να κάνουμε μια πιο ιδιαίτερη συζήτηση. Ζήτησα να μιλήσουν εκεί, μπροστά σε όλους. Πολλούς μας είχαν δεμένους κάτω, με χειροπέδες και με τα όπλα από πάνω μας, δίπλα μας. Εκεί, έφυγε ο άνθρωπος και ξαναγύρισε. «Θέλω μαζί σου μια ιδιωτική συζήτηση», μου είπε. Αρνήθηκα πάλι την ιδιωτική συζήτηση, ενημέρωσα και τα παιδιά, είπαμε να κάνουμε μια προσπάθεια να μην με αποσπάσουν. Το δοκίμασαν μερικές φορές αλλά είδαν ότι κάπως τοποθετηθήκαμε πάνω σ΄αυτό και έτσι το άφησαν για αργότερα.
    Είχα μια ανάκριση από πέντε υψηλόβαθμα στελέχη των υπηρεσιών τους χθες βράδυ, αλλά σ αυτή την ανάκριση δεν είχα διάθεση να κάνω συζήτηση μαζί τους, άκουσα ορισμένα από αυτά που είπαν, ζήτησα να φύγω.
    Τους είπα ότι, όταν θα άρουν τις απελάσεις , όταν θα ανοίξουν τα αυτιά τους και όταν θα ξαναγίνουν χώρα δημοκρατική και δείξουν ευαισθησία, τότε ας μας καλέσουν στη χώρα τους να πάμε σε σεμινάρια ή όπου αλλού θέλουν να συζητήσουμε για το Παλαιστινιακό και για οποιδήποτε άλλο θέμα σαν ίσοι προς ίσους. Με χειροπέδες και με το να κατεβάζουν το στόλο τους, 5 αντιτορπιλικά, 20 ζόντιακ, 2 κανονιοφόρους νερού, ελικόπτερα, να φέρνουν τα ρυμουλκά τους, πάνω από 400 κομάντος, εκ των οποίων ο καθένας είχε 3-4 ειδών όπλα……

    ΠΗΓΗ: ΠαραλληλοΓράφος

    ΑπάντησηΔιαγραφή