Από το cine.gr
Φώτα, Μουσική, Χορός. – Νοσταλγία για την Επιθεώρηση
Ο Παντελής Βούλγαρης είναι από τους πιο "ανθρωποκεντρικούς" σκηνοθέτες του νέου ελληνικού κινηματογράφου. Στα 40 χρόνια που υπηρετεί την εγχώρια παραγωγή καταπιάνεται με θέματα κοινωνικού περιεχομένου που έχουν όμως στο επίκεντρο σύνθετους χαρακτήρες. Ο τρόπος που τους προσεγγίζει θα έλεγε κανείς ότι είναι ‘τρυφερός’ και ταυτόχρονα ώριμος. Με σύνεση σκιαγραφεί το περιβάλλον που πλαισιώνει τους ήρωές του και με πίστη και απλότητα ξεδιπλώνει πλευρές του χαρακτήρα τους και τη γραμμή των πράξεών τους. Στο Ακροπόλ παρουσιάζει μια κινηματογραφικά ανεξιχνίαστη για το 1995 (χρονιά παραγωγής) πλευρά της ελληνικής ιστορίας, το θέατρο. Συγκεκριμένα, η ιστορία του διαδραματίζεται τη δεκαετία του 50-60 όπου οι επιθεωρήσεις στην Ελλάδα βρίσκονταν σε περίοδο ακμής. Οι περισσότεροι ηθοποιοί ήταν αυτοδίδακτοι, είχαν όμως έμφυτο ταλέντο και σεβασμό για την τέχνη τους. Το μουσικό θέατρο Ακροπολ στην Αθήνα γίνεται θεσμός, με πολύ ταλαντούχους ηθοποιούς και συντελεστές αλλά και παραγωγές Χολλυγουντιανής αίγλης. Από τα σκηνικά και τα κοστούμια έως τις ορχήστρες και τα μπαλέτα, το Ακροπολ ήταν τόπος συνάντησης της επιτυχίας με το ταλέντο και την αγάπη για το θέατρο. Ο Παντελής Βούλγαρης παρουσιάζει τα θεατρικά δρώμενα πάνω και πίσω από τη σκηνή του φημισμένου θεάτρου.
Είναι νύχτα πρεμιέρας στο Ακροπολ και ο θεατρικός επιχειρηματίας ‘Πρίγκηψ’ (Σταύρος Παράβας) αναγκάζεται να διώξει την πρωταγωνίστρια αφού τη βρίσκει μεθυσμένη και ανίκανη να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του ρόλου της. Το παιδί-θαύμα του ελληνικού κινηματογράφου, Λάκης Λοίζος (Λευτέρης Βογιατζής), θα τον βγάλει από τη δύσκολη θέση αφού θα αναλάβει τον πρωταγωνιστικό γυναικείο ρόλο της παράστασης. Ο Λάκης μετά από χρόνια στον κινηματογράφο και την απασχόλησή του με το πρακτορείο κομπάρσων που διευθύνει, θα ανακαλύψει πάλι τη μαγεία του θεάτρου. Η επιτυχία του στην παράσταση είναι μεγάλη, γεγονός που θα φέρει στο προσκήνιο αντιζηλίες με τον πρωταγωνιστή-σταρ Πλάτωνα (Κωνσταντίνο Τζούμα). Η παράσταση του Ακροπολ θα ενθουσιάσει ακόμα και τους πιο ‘εκλεκτούς’ θεατές όμως στα παρασκήνια του θεάτρου μεσολαβούν πιο ενδιαφέρουσες και γοητευτικές ιστορίες. Ο Λάκης θα αντιμετωπίσει τους ‘εχθρούς’ του την τελευταία βραδιά της σαιζόν όπου κατά την παράδοση, ηθοποιοί και τεχνικοί αναβιώνουν το ‘αλαλούμ’, μια ανατρεπτική παράσταση όπου λόγο έχουν ο αυτοσχεδιασμός και η ‘τρέλα’. Η δεκαετία που διαδραματίζεται η ιστορία του Ακροπολ είναι μια ανήσυχη περίοδος για την Ελλάδα, τόσο πολιτικά όσο κοινωνικά και οικονομικά. Σε ταινίες του ο Βούλγαρης εξετάζει βαθύτερα τις άμεσες επιδράσεις της εποχής στην ανθρώπινη ψυχή. Στο Ακροπολ προτιμάει να εστιάσει στον θεατρικό κόσμο και μέσα από αυτόν να αναπολήσει το ελληνικό θέατρο γενικότερα και την μουσική επιθεώρηση ειδικότερα. Πίσω από την λάμψη των θεατρικών παραγωγών, ο σκηνοθέτης παρατηρεί το ανθρώπινο πρόσωπο, τα συναισθήματα, τις ελπίδες και τα πάθη. Με μεστούς διαλόγους και έντονες ερμηνείες, η ταινία νοσταλγικά περιγράφει τα καλλιτεχνικά δρώμενα αλλά και μας ταξιδεύει στον εσωτερικό κόσμο των καλλιτεχνών. Με ένα ίσως μελαγχολικό ύφος παρουσιάζονται οι ανασφάλειες, οι αδυναμίες, οι συγκρούσεις αλλά και οι επιτυχίες των ηθοποιών της επιθεώρησης.
Ο Παντελής Βούλγαρης εργάστηκε ως θεατρικός σκηνοθέτης τη δεκαετία του 80. Η εμπειρία του δουλεύοντας σε επιθεώρηση (’81,’82,’83) αποτέλεσε αφορμή για το σενάριο της ταινίας το οποίο επιμελήθηκε ο ίδιος. Το Ακροπόλ βασίστηκε στο ‘Γέρασες, μικρέ μου’που συνέγραψε με τον συνεργάτη του και συγγραφέα Δημήτρη Νόλα. Τα γυρίσματα έγιναν στη Σόφια και διήρκεσαν αρκετούς μήνες. Στην ταινία παίζουν ηθοποιοί που δεν είναι καθαρά ηθοποιοί επιθεώρησης, όμως το αποτέλεσμα δεν αδίκησε την επιλογή του σκηνοθέτη αφού όλοι ερμηνεύουν καταπληκτικά τους ρόλους τους. Ανάμεσα στο πολυπληθές καστ είναι και οι Θέμις Μπαζάκα, Δέσπω Διαμαντίδου, Σωτηρία Λεονάρδου, Αντζελα Γκερέκου, Μάνος Βακούσης, Ειρήνη Ίγγλεση, Νίκος Πορτοκάλογλου, Γιάννης Σαμψιάρης, Ολγα Δαμάνη και Αντιγόνη Αλικάκου. Τα θεαματικά κοστούμια επιμελήθηκε ο Διονύσης Φωτόπουλος. Το Ακροπόλ θυμάται μια δεκαετία που η αστική τάξη ‘γλεντούσε’ στα θέατρα, οι ηθοποιοί καρδιοχτυπούσαν στα παρασκήνια και έδιναν όλο τους τον εαυτό στη σκηνή, η επιθεώρηση ‘κέρδιζε’ τους θεατές ενώ το θέατρο απέκτησε ψυχή ‘Στο Ακροπολ’.
Η ταινία προβλήθηκε το 1996 στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ στη Valencia και στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Καίρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου