Δευτέρα 22 Απριλίου 2019

Συνέντευξη με τον Χρήστο Κορολή στην "Εποχή": «Δεν είμαστε project της κρίσης, είμαστε ζωντανός οργανισμός».

Συνέντευξη με τον Χρήστο Κορολή, εκπαιδευτικό, μέλος του δικτύου αλληλέγγυων σχολείων με την ευκαιρία της εκδήλωσης του διήμερου των Αλληλέγγυων Σχολείων 12 και 13 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη.

Τη συνέντευξη πήρε η Τζέλα Αλιπράντη για την εφημερίδα "Εποχή".

Ποιος ο σκοπός και οι στόχοι του διήμερου των Αλληλέγγυων Σχολείων στη Θεσσαλονίκη;
Πέρυσι το καλοκαίρι κορυφώθηκε μια μεγάλη προσπάθεια που κάναμε ως Δίκτυο Αλληλέγγυων Σχολείων, προκειμένου να αποτυπώσουμε ό,τι έχουμε κάνει από τότε που συγκροτηθήκαμε, στα μέσα του ’15. Παρά τα διαφορετικά χαρακτηριστικά των 10 εγχειρημάτων, καθώς το καθένα γεννήθηκε από διαφορετικές ανάγκες και στόχους, έχουμε πολλά κοινά κυρίως σχετικά με το μετασχηματιστικό μας χαρακτήρα, το σκοπό μας, δηλαδή, να αποτελέσουμε ένα εκπαιδευτικό υπόδειγμα μέσα, αλλά και πέρα από την κρίση. Πιο συγκεκριμένα, έχουμε ως κοινό στόχο την επέκταση -όχι υποκατάσταση ή συμπλήρωση- του χαρακτήρα της δημόσιας εκπαίδευσης, προασπίζοντας πρωτίστως το δημόσιο σχολείο και αποτελώντας φραγμό στο ενδεχόμενο κοινωνικές ομάδες να μην έχουν τη δυνατότητα ίσων ευκαιριών, είτε σε ξενόγλωσσες πιστοποιήσεις, είτε στην πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κτλ. Βασικός κοινός μας τόπος είναι το ζήτημα της συμμετοχής και της δημοκρατίας ως προς τον τρόπο λήψης αποφάσεων και ως προς το πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνονται ανταποδοτικές δράσεις αλληλεγγύης. Λειτουργούμε συλλογικά, είμαστε κομμάτια ευρύτερων κοινωνικών χώρων, που σημαίνει ότι τα μέλη μας είναι ισότιμα και παρότι η εκπαιδευτική διαδικασία μπορεί ενίοτε να παραμένει ιεραρχημένη, στο υπόλοιπο κομμάτι λειτουργούμε επί ίσοις όροις. Οι συνελεύσεις μας είναι μεικτές, γονιών, εκπαιδευτικών, μαθητών, μεταναστών, ημεδαπών κτλ. Στόχος, λοιπόν, και των φετινών εκδηλώσεων και δράσεών μας είναι να αυξήσουμε την ορατότητα των προσπαθειών μας, να πολλαπλασιάσουμε την απεύθυνση, να ενδυναμωθούμε και να εμπνεύσουμε καινούργια εγχειρήματα σε μια περίοδο υφεσιακή κινηματικά. Ωστόσο, πρέπει να γίνει σαφές ότι τα αλληλέγγυα σχολεία δεν είναι ένα project, είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Δεν διαλέξαμε τυχαία η έναρξη των συζητήσεων να γίνει στη Θεσσαλονίκη. Αντιλαμβανόμαστε ότι εκεί υπάρχει πιο έντονα ο φασιστικός κίνδυνος και μας ενδιαφέρει να ανοίξουμε μια συζήτηση για το κάτω από ποιες συνθήκες μέσα στο πλαίσιο του δημόσιου σχολείου προέκυψαν οι εθνικιστικού χαρακτήρα κινητοποιήσεις με αφορμή το Μακεδονικό.

Για μια δημοκρατικότερη εκπαιδευτική διαδικασία

Μίλησες για προσπάθεια μετασχηματισμού του εκπαιδευτικού μοντέλου. Ποιες είναι οι πρακτικές και οι μέθοδοι μέσα από την εμπειρία των αλληλέγγυων σχολείων που θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε αυτό;
Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πρακτικές και μέθοδοι, γιατί το εγχείρημά μας δεν αποτελεί ένα project, όπως είπαμε. Δεν είναι ένα σταθερό μοντέλο που εφαρμόζεται ανεξάρτητα από το κοινωνικό πλαίσιο και τον τόπο. Υπάρχουν, όμως, κάποιες κοινές κατευθύνσεις. Μας ενδιαφέρει το πώς η εκπαιδευτική διαδικασία μπορεί να γίνει δημοκρατικότερη, πώς μπορούμε να επηρεάζουμε το δημόσιο σχολείο ως προς τη δημοκρατική του λειτουργία, πώς να εμπεδώσουμε όλες και όλοι μας ως ισότιμα μέλη ενός κοινωνικού χώρου ότι συμμετοχή δεν μπορεί να σημαίνει μόνο ανάθεση και εκπροσώπηση. Μας ενδιαφέρει να καταλάβουμε ότι η ιεραρχία μέσα στην τάξη δεν πρέπει να συντηρεί ένα στερεότυπο που αναπαράγεται σε άλλα πλαίσια, που εμπεδώνεται και ακολουθεί τα άτομα στην ενήλικη ζωή τους. Με άλλα λόγια, θέλουμε μια πιο δημοκρατική εκδοχή του δημόσιου σχολείου. Αυτό έχει να κάνει και με το εκπαιδευτικό περιεχόμενο και με την εκπαιδευτική διαδικασία την ίδια. Και είναι πολύ σημαντικό να δούμε πώς μπορούμε -με κοινωνικό έλεγχο και εμπλέκοντας ανθρώπους, που δεν θα είναι απαραίτητα αμιγώς εκπαιδευτικοί- να διαμορφώνουμε ένα ενιαίο πρόγραμμα μαθημάτων και δράσεων.

Αναφέρθηκες πριν στον επεκτατικό ρόλο των αλληλέγγυων σχολείων στη δημόσια εκπαίδευση. Υπάρχει από παλιά μια κριτική ότι με αυτό τον τρόπο μπαλώνετε και δικαιολογείτε κενά του δημοσίου. Τι απαντάτε εσείς σε αυτό;
Τον πρώτο καιρό που συγκροτήθηκαν οι δομές αλληλεγγύης, ήμασταν λίγο φοβικοί στο να παραδεχτούμε ότι καλύπτουμε ανεπάρκειες της πολιτείας. Σαφώς, όμως, και καλύπτουμε κενά. Αν δεν υπήρχαν τα κενά, σε μεγάλο βαθμό δεν θα υπήρχαμε κι εμείς. Το θέμα είναι με ποιο τρόπο καλύπτουμε τις ανάγκες που δημιουργούνται από το σύστημα. Σε αυτό υπάρχουν δύο κίνδυνοι. Ο ένας είναι αυτός της εργαλειοποίησης , δηλαδή να προσφέρουμε εθελοντική εργασία υπό την «προστασία» του κεντρικού κράτους και του δήμου ή να γίνουμε σαν τα κοινωνικά φροντιστήρια του δήμου, που είναι μια προνοιακή δομή, ιεραρχημένη, χωρίς κανένα κοινωνικό έλεγχο, που ζητά πιστοποιήσεις φτώχειας και εντοπιότητας για να εντάξει τα μέλη σε ένα πρόγραμμα. Ο δεύτερος είναι να μπούμε στη σφαίρα του «εναλλακτικού», να γίνουμε ένα υβρίδιο, ένα project, που υποτίθεται θα βρίσκεται ανάμεσα στην αγορά και το κράτος. Προσωπικά, δεν πιστεύω ότι πρέπει να ακροβατούμε ανάμεσα σε αγορά και κράτος, αλλά να προσπαθούμε να λειτουργούμε πέρα από αυτά. Γιατί το ζήτημα δεν είναι να μην είσαι απλά κερδοσκοπικός, αλλά να μην είσαι ιδιωτικός, γιατί τότε δεν είσαι κομμάτι της κοινωνίας των πολιτών, αλλά φιλανθρωπικό ίδρυμα στην καλύτερη. Καλύπτουμε κενά, αλλά ως μέλη της κοινωνίας των πολιτών και του κινήματος, επομένως μετασχηματίζοντας και δημιουργώντας.

Όπως είπες, γεννηθήκατε μέσα από τα κενά που δημιούργησε η κρίση. Υποθέτοντας ότι σιγά σιγά βγαίνουμε από αυτή, ποιος ο ρόλος και το μέλλον των αλληλέγγυων σχολείων;
Αν αισθανόμασταν ότι η παραπαιδεία και, κατά συνέπεια, η ιδιωτική εκπαίδευση χτυπιόντουσαν στη ρίζα τους, ότι γενικότερα άλλαζε ριζικά το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών μέσω μιας αναδιανομής πλούτου, τότε θα βρισκόμασταν ίσως στο σημείο να επαναπροσδιορίσουμε το ρόλο μας και ως αλληλέγγυα σχολεία και ως δομές αλληλεγγύης γενικότερα. Όμως, αυτό που βιώνουμε τώρα, δεν είναι το «μετά την κρίση», απλώς δεν βιώνουμε τα ίδια με το 2011 και 2012 χαρακτηριστικά της. Ζούμε, όμως, σε μια εποχή χαμηλών εισοδημάτων, σε μια εποχή που μπορεί να γίνονται ορισμένες σημαντικές προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά που δεν καταπολεμείται όντως η ανάγκη παραπαιδείας. Και όταν μιλάμε για παραπαιδεία δεν πρέπει να μας απασχολεί μόνο η οικονομική επιβάρυνση της μέσης και λαϊκής οικογένειας, αλλά πρωτίστως η επιβάρυνση των παιδιών με επιπλέον ώρες λόγω ανεπάρκειας στη διαδικασία μάθησης στο σχολείο. Γι’ αυτό ανοίγουμε τη συζήτηση για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το δημόσιο σχολείο, από τον εξετασειοκεντρικό τους χαρακτήρα, μέχρι την έλλειψη αυτονομίας και τοπικής αναφοράς τους ή την αδυναμία ενσωμάτωσης της λογικής της πολιτισμικότητας.

Ασφαλείς κοινωνικά χώροι

Σε τέτοια κοινωνικά ζητήματα που υπάρχουν στα σχολεία, όπως η πολυπολιτισμικότητα, ο σεβασμός της διαφορετικότητας κτλ, πώς μπορούν να συμβάλλουν τα αλληλέγγυα σχολεία;
Επειδή προερχόμαστε από χώρους κοινωνικά και πολιτικά ευαίσθητους, προερχόμαστε από την παρακαταθήκη των σχολείων μεταναστών και προσφύγων των αρχών της προηγούμενης δεκαετίας, έχουμε ενσωματώσει αυτή την κουλτούρα. Δεν είμαστε το project της κρίσης, που σημαίνει ότι έμφυλα ζητήματα ή αποδοχής της διαφορετικότητας, εμείς τα βάζουμε πρώτα, όχι σε σειρά με άλλα. Δεν είναι, δηλαδή, ότι απλά θα κάνουμε εκδηλώσεις και σεμινάρια για αυτά τα θέματα, αλλά ότι τα αλληλέγγυα σχολεία είναι πρωτίστως «ασφαλείς» κοινωνικοί χώροι, επειδή παλεύουν για να φέρουν καθημερινά και επί της ουσίας το φορτίο της ισότητας και της συλλογικότητας. Αυτή τη λογική θέλουμε να περάσουμε και στο δημόσιο σχολείο.

http://epohi.gr/synenteuxh-me-ton-xrhsto-korolh-ekpaideutiko-melos-tou-dktyou-allhleggywn-sxoleiwn/

http://solidarityschools.gr/?p=12178

 

Πέμπτη 18 Απριλίου 2019

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Κάιρο Εμπιστευτικό", του Ταρίκ Σαλέχ, Κυριακή 21 Απριλίου στις 20.00

Η τελευταία μας προβολή για τον Απρίλιο θα λάβει χώρα αυτή τη Κυριακή, 21/4, με ένα από τα καλύτερα νουάρ των τελευταίων χρόνων, το "Κάιρο Εμπιστευτικό", του Ταρίκ Σαλέχ (2017, Έγχρωμο, 111΄). Πρωταγωνιστούν οι: Φάρες Φάρες, Μαρί Μαλέκ, Γιασέρ Αλί Μάχερ.

Σχετικά με την ταινία:
"Λίγες ημέρες πριν από τα γεγονότα της Πλατείας Ταχρίρ ένας Αιγύπτιος αστυνομικός αναλαμβάνει την υπόθεση δολοφονίας μιας τραγουδίστριας. Σε αυτή εμπλέκεται ένας πλούσιος επιχειρηματίας και προτού ξεκινήσει η έρευνα, άνωθεν εντολή κλείνει την υπόθεση ως αυτοκτονία.
Υποδειγματικά στημένο νουάρ, που γνωρίζει στην εντέλεια τους κώδικες του είδους, μεταγράφοντάς τους υποδειγματικά στην κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα της εξεγερμένης Αιγύπτου."
(Πηγή: Αθηνόραμα)

Κυριακή, 21/4, στις 20:00. Όπως πάντα, στο σπίτι της Μεσοποταμίας - Πλάτωνος 13, Μοσχάτο.

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν αλλά μπορείτε αν θέλετε να βοηθήσετε το Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας και το Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας με γραφική ύλη.

Σας περιμένουμε!  

https://www.facebook.com/events/2193827280663291/
http://www.mesopotamia.gr/el/kinimatografiki-leschi-kairo-empisteftiko-tou-tarik-salech/


Παρασκευή 12 Απριλίου 2019

«Στα δικά μας σχολεία υπάρχουν μόνο παιδιά» Διήμερο Αλληλέγγυων Σχολείων | 12 & 13 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη


«Στα δικά μας σχολεία υπάρχουν μόνο παιδιά»
Διήμερο Αλληλέγγυων Σχολείων | 12 & 13 Απρίλη στη Θεσσαλονίκη

Μετά από πολλές συναντήσεις δομών που ασχολούνται με την εκπαίδευση στο πεδίο της αλληλεγγύης, τον Οκτώβρη του 2015, δημιουργήθηκε το πανελλαδικό δίκτυο των αλληλέγγυων σχολείων.  Τα Αλληλέγγυα Σχολεία αποτελούν ένα πολύμορφο δίκτυο κοινοτήτων μάθησης από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη μέχρι την Κέρκυρα και την Ξάνθη. Έχουν συγκροτηθεί στη βάση των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας, έχοντας όμως ως στόχο να αποτελέσουν τη μήτρα εναλλακτικών μορφών εκπαίδευσης με τις οποίες θα μπολιαστεί το δημόσιο σχολείο. Εκτός από τον υποστηρικτικό τους χαρακτήρα στοχεύουν στο να καλλιεργήσουν μία εκπαίδευση πιο δημοκρατική και συμμετοχική.
Οι έντονες κοινωνικές ανισότητες, η κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος, η δύσκολη καθημερινότητα των μαθητών και μαθητριών σε συνδυασμό με το ίδιο το σύστημα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έκανε επιτακτική τη δημιουργία των δικών μας σχολείων, των «αλληλέγγυων σχολείων». Μαθήματα γυμνασίου και λυκείου, τμήματα εκμάθησης ελληνικών σε πρόσφυγες και μετανάστες, ξένες γλώσσες, ποικίλα τμήματα τέχνης, θεατρικές ομάδες, μαθήματα μουσικής και ζωγραφικής συνθέτουν την καθημερινή δράση μας. Μία δράση που έχει ως πυξίδα την κοινωνική χρησιμότητα και την καθολική πρόσβαση στη γνώση αλλά και τον πολιτισμό.
Στο πλαίσιο αυτό το  Δίκτυο των Αλληλέγγυων Σχολείων λαμβάνει την πρωτοβουλία διοργάνωσης μίας πολύπλευρης δράσης, ενός ακόμη διημέρου συνάντησης των εγχειρημάτων μας. Αυτή τη φορά, στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Σκοπός μας, τόσο η παρουσίαση του εγχειρήματος  των αλληλέγγυων σχολείων όσο και η επαφή με το σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας. Η συζήτηση θα επεκταθεί στην καθολικότητα της πρόσβασης στην εκπαίδευση, την υπεράσπιση της παιδείας ως κοινό αγαθό και τη διεκδίκηση ίσων ευκαιριών για όλους και όλες ανεξαρτήτως χρώματος, θρησκείας, ηλικίας, φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού ή άλλων ιδιαίτερων χαρακτηριστικών. Συζητήσεις, Συναυλίες, αθλητικές δραστηριότητες θα γεμίσουν το διήμερο μας. 

Γιατί τώρα; Γιατί στη Θεσσαλονίκη;
Η πολύμορφη δράση που πραγματοποιούμε αποτελεί το μέσο για να συστηθούμε στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης. Στόχος μας, να συζητήσουμε για τα αλληλέγγυα σχολεία, το όραμα, τους στόχους, τις διεκδικήσεις μας και να ορίσουμε το ρόλο μας στη νέα πραγματικότητα.
Το τελευταίο διάστημα τα περιστατικά ρατσισμού και βίας στην πόλη της Θεσσαλονίκης, πληθαίνουν, συνθέτοντας ένα ζοφερό σκηνικό για την καθημερινότητα μας. Από τον εμπρησμό κοινωνικών χώρων και τις επιθέσεις σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα, πρόσφυγες και μετανάστες μέχρι και τις υποκινούμενες από ακροδεξιά στοιχεία καταλήψεις, αναδεικνύεται η ανάγκη να δώσουμε τη δική μας απάντηση στο τέρας του φασισμού.
Ειδικά σήμερα, ο κόσμος της εκπαίδευσης μπορεί και πρέπει να υπερασπιστεί το σχολείο και τη νέα γενιά από το εθνικιστικό δηλητήριο που προσπαθεί να ποτίσει με μίσος τη μαθητική κοινότητα επιβάλλοντας τη ρατσιστική στοχοποίηση του «διαφορετικού». Μόνο έτσι μπορούμε να οικοδομήσουμε ένα σχολείο ανοιχτό και δημοκρατικό, ένα σχολείο που δεν θα αφήνει περιθώριο για διακρίσεις και συμπεριφορές εκφοβισμού.

Πλήρες Πρόγραμμα Διημέρου:
Παρασκεύη 12.03 | Πολυχώρος WE
18:00. Εκδήλωση - Συζήτηση με θέμα:
" Αλληλέγγυα Σχολεία: Από την ανάγκη στη δημιουργία και τη διεκδίκηση.
Η φασιστική απειλή και η κρίση του δημόσιου σχολείου.”
Παρεμβαίνουν μέλη των αλληλέγγυων σχολείων, εκπαιδευτικοί & μαθητές

21:30. Συναυλία με Μαθητικά Συγκροτήματα
Γυμνασμένα Κορμιά      Eufonia      Τρέχα Γύρευε     ΕΚΛΕΡ 
Θα ανακοινωθούν περισσότερα συγκροτήματα τις επόμενες μέρες.

 Σάββατο 13.03 | Γήπεδα Μπάσκετ Νέας Παραλίας
17:00 Αντιρατσιστικό Τουρνουά Μπάσκετ στα γήπεδα της Ν. Παραλίας (Π. Συνδίκα)
Δηλώσεις Συμμετοχής:
·           Ηλεκτρονικά μέχρι 10 Απριλίου στην πλατφόρμα:  https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSd-QMf0scgYNLr9os9ogLX90GIscZLRxIjpYdvKwdyw3XSoHQ/viewform
·           Συμμετοχή μπορείτε να δηλώσετε και την ημέρα του τουρνουά στο χώρο των γηπέδων από τις 15:30 έως τις 16:30.
Πληροφορίες: 6974350347 / 6948222258/ 6945203239

Διοργάνωση «ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ»
Μαθήματα για Όλους Ετεροτοπίας
Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας
Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών και Προσφύγων Αθήνας
Αλληλέγγυο Φροντιστήριο Kardelen
Αλληλέγγυο Σχολείο Ταύρου
Ανοιχτό Σχολείο Μεταναστών Πειραιά
Εναλλακτικό Πολιτιστικό Εργαστήρι Κέρκυρας
Σχολείο Αλληλεγγύης Κερατσινίου
Πρωτοβουλία Κατοίκων Χίου
Φροντιστήριο Αλληλεγγύης Πειραιά



Τρίτη 2 Απριλίου 2019

Μουσική Βραδιά για την ενίσχυση του Καλαθιού Αλληλεγγύης, Σάββατο 6 Απριλίου, στις 20.30

Το Καλάθι Αλληλεγγύης της Μεσοποταμίας διοργανώνει μουσική βραδιά για την ενίσχυσή του, το Σάββατο 6 Απριλίου, στις 20.30, στο Σπίτι της Μεσοποταμίας.

Σάσα Παπαλάμπρου - τραγούδι και πιάνο.



Θα προσφέρονται μεζέδες με προαιρετική συνεισφορά. 


 https://el-gr.facebook.com/events/445394652667969/


 

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Χαρακίρι", του Μασάκι Κομπαγιάσι, Κυριακή 7 Απριλίου στις 19.30

Η πρώτη μας προβολή για τον Απρίλιο θα λάβει χώρα αυτή την Κυριακή, 7/4, με την ταινία "Χαρακίρι", του Μασάκι Κομπαγιάσι (1962, Ασπρόμαυρο, 133΄), με τους Τατσούγια Νακαντάι και Ακίρα Ισιχάμα.

Σχετικά με την ταινία:
"Μέσα από μια ιστορία δοσμένη με λιτό και τελετουργικό ύφος σαν από Παράσταση Καμπούκι (ανατολικό είδος αρχαίου δράματος), ο Κομπαγιάσι κάνει μια γνήσια Τραγωδία, που απομυθοποιεί ανελέητα τις άξιες της Φεουδαρχικής Ιαπωνίας και όλη την μυθολογία γύρω από τον Κώδικα Τιμής των Σαμουράι. Μία ταινία δυνατή, παράξενα όμορφη μέσα στη βιαιότητά της και εκπληκτικές χορογραφίες.
Ο ήρωας της ταινίας, ο φτωχός Ρόνιν Χανσίρο, απευθύνεται στον άρχοντα Ιγι και ζητάει να πεθάνει με Seppuku, ύστερα από τη διάλυση του Φέουδου Γκέισου στο οποίο ήταν Σαμουράι. Κρύβοντας τον πραγματικό σκοπό του που είναι η εκδίκηση, περιμένει και προετοιμάζεται για την Τελετή".
(Πηγή: clickatlife.gr)

Κυριακή, 7/4, στις 19:30. Όπως πάντα, στο Σπίτι της Μεσοποταμίας - Πλάτωνος 13, Μοσχάτο.

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν, αλλά αν θέλετε μπορείτε να συνεισφέρετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας και στο Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας με γραφική ύλη.

Σας περιμένουμε!


https://www.facebook.com/events/2266488526741760/
http://www.mesopotamia.gr/el/kinimatografiki-leschi-charakiri-tou-masaki-kompagiasi/