Η εισήγηση της Μεσοποταμίας στην Συγκέντρωση για την παραλία

Η εισήγηση της Μεσοποταμίας στην Συγκέντρωση / Συζήτηση των πολιτών του Μοσχάτου

στις 6 Μαΐου 2007, στην πλατεία Μεταμόρφωσης

Να γίνει πάρκο η παραλία του Μοσχάτου

Ένας δίκαιος και ρεαλιστικός στόχος ! 

 Αγαπητές φίλες και φίλοι, κύριε Δήμαρχε, κύριοι δημοτικοί σύμβουλοι, εκπρόσωποι φορέων της πόλης μας,

Σας ευχαριστούμε που ήρθατε, που τιμάτε με την παρουσία σας την εκδήλωση-συζήτηση της Μεσοποταμίας με θέμα «Οι πρόσφατες εξελίξεις για την παραλία – αγώνας για τη σωτηρία του δημόσιου χαρακτήρα της»

Η Μεσοποταμία, όπως ίσως γνωρίζετε, δεν είναι δημοτική παράταξη αλλά κίνηση πολιτών με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές που μας ενώνει η διάθεση να παρέμβουμε στα κοινά, μέσα από την αναζήτηση της σύνθεσης των απόψεων, καρπό της δημοκρατικής μας κουλτούρας. Δεν υπηρετούμε καμιά πολιτική, δημοτική ή προσωπική σκοπιμότητα, δεν έχουμε αρχηγισμούς και προέδρους και λειτουργούμε με απόλυτα δημοκρατικές διαδικασίες ανοιχτές σε όλους, με μηνιαίες γενικές συνελεύσεις των μελών και φίλων μας, στις οποίες είστε όλοι καλόδεχτοι για να συνδιαμορφώσουμε τη δράση μας. Δεν έχουμε καμία εξάρτηση από κανέναν και χρηματοδοτούμε τις δραστηριότητές μας με την ελάχιστη συνδρομή των 5 ευρώ που καταβάλλουμε κάθε μήνα – και με πολλή προσωπική δουλειά.

Στα τρία χρόνια της ύπαρξης μας έχουμε παρέμβει με πολλούς τρόπους στη ζωή της πόλης μας, όπως εκδηλώσεις/συζητήσεις για επίκαιρα θέματα, (και αναφέρω ενδεικτικά: Ο ρατσισμός στην νεοελληνική κοινωνία, πόλεμος και αντίσταση, για την παιδεία, για την αναθεώρηση  των άρθρων 21 και 16 του Συντάγματος, για το βιβλίο της ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, αλλά και θέματα που αφορούν την πόλη μας όπως η παραλία, ο Κηφισός και το καρναβάλι), παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικές βραδιές, ορειβατικές και περιπατητικές εξορμήσεις κ.ά. Η εξεύρεση μόνιμης στέγης μάς έδωσε φτερά και για άλλες δραστηριότητες. Πρέπει να ξέρετε ότι μας παραχωρήθηκε η χρήση μιας παλιάς ακατοίκητης μονοκατοικίας, επί της οδού Πλάτωνος 13, ιδιοκτησίας του Δήμου Μοσχάτου, απόφαση για την οποία οφείλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά τον Δήμαρχο Μοσχάτου κ. Ταξιάρχη Παπαντώνη. Με προσωπική δουλειά όλων μας διαμορφώσαμε ένα φιλόξενο χώρο όπου είναι εύκολο πλέον να πραγματοποιηθούν πλήθος εκδηλώσεων. Ήδη από τα Χριστούγεννα λειτουργεί με μεγάλη επιτυχία Κινηματογραφική Λέσχη με προβολές ανά 15θήμερο εκλεκτών ελληνικών ταινιών, με την παρουσία κάθε φορά των σκηνοθετών, καθώς και δωρεάν μαθήματα ελληνικών για μετανάστες, δύο φορές την εβδομάδα, Τετάρτη και Σάββατο στις 7.00΄ το απόγευμα.

Πληροφορίες για τις δραστηριότητές μας μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα της κίνησής μας www.mesopotamia.gr . Όμως εδώ δεν ήρθαμε να μιλήσουμε για μας αλλά για το θέμα της παραλίας.

Η Μεσοποταμία διαχωρίζει εξ αρχής την θέση της από το Δήμο Μοσχάτου ο οποίος υπέγραψε πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες μνημόνιο συνεργασίας με τον  «Αθήνα – 2004» δίχως να διεκδικήσει ως τώρα με αποφασιστικότητα την παραλία του Μοσχάτου, ως ένα ανοιχτό δημόσιο χώρο πρασίνου, ανάσα ζωής για τους Μοσχατιώτες και άνοιγμα στη θάλασσα για όλους τους πολίτες – ως ελάχιστο αντιστάθμισμα άλλωστε για την τεράστια επιβάρυνση της πόλης μας από τη μετάλλαξη του Κηφισού από ποτάμι σε εθνική οδό. Η διαφωνία του Δήμου Μοσχάτου ως τώρα με την εμπορική εταιρία «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε» αφορούσε το ποιος θα κατασκευάσει και θα διαχειριστεί τα έργα που σχεδιάζουν και όχι το ποια θα είναι τα έργα αυτά. Εκεί βρίσκεται όμως η ουσία, στη χρήση δηλαδή της παραλίας. Εμείς προτείνουμε ξεκάθαρα: να γίνει πάρκο η παραλία, δημόσιος χώρος πρασίνου ανοιχτός και προσβάσιμος στους κατοίκους.

  Σαν κίνηση πολιτών «Μεσοποταμία», τρία χρόνια νωρίτερα  (δηλαδή τον Ιούνιο του 2004, πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες), σε εκδήλωση/συζήτηση που κάναμε στο Δημαρχείο εκφράσαμε την αγωνία μας για τη μεταολυμπιακή χρήση της παραλίας. Μας κατηγορούσαν τότε ότι σαν Κασσάνδρες, σαμποτάραμε τη μεγάλη εθνική ιδέα των ολυμπιακών αγώνων. Όμως οι κατοπινές εξελίξεις δυστυχώς δικαίωσαν τις ανησυχίες μας.

  Η περιοχή μας επιβαρύνθηκε ιδιαίτερα από το μεγάλο κυκλοφοριακό έργο του Κηφισού. Όλοι οι Μοσχατιώτες γνωρίζουμε ότι η υπερυψωμένη λεωφόρος του Κηφισού δημιούργησε νέα σοβαρότατα περιβαλλοντικά, κοινωνικά, και αισθητικά προβλήματα, ξέκοψε το Μοσχάτο από το Νέο Φάληρο και μετέτρεψε τα σπίτια μας μέχρι τον τρίτο όροφο σε υπόγεια, δημιουργώντας ένα νέο «τείχος του αίσχους».

Οι εκπεμπόμενοι ρύποι από τη χρήση του αυτοκινητοδρόμου, τα καυσαέρια, οι χιλιάδες τόνοι τσιμέντου που έχουν χρησιμοποιηθεί, η παντελής έλλειψη πρασίνου, έχουν σαν αποτέλεσμα την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας στην περιοχή.

Το εγκιβωτισμένο τμήμα του ποταμού έχει παραδοθεί στα σκουπίδια, με αποτέλεσμα μία τρομερή δυσοσμία και σμήνη κουνουπιών. Η ζωή των συμπολιτών μας που διαμένουν σε εκείνη την περιοχή έγινε αφόρητη, καθώς δεν τηρήθηκαν ούτε καν οι συμβατικές υποχρεώσεις των τεχνικών εταιριών για τους περιβαλλοντικούς όρους κατασκευής του έργου.

Οι εκβολές του μαγευτικού Κηφισού, θεοποιημένου στην αρχαιότητα, κατάντησαν οχετός απόρριψης χημικών και λοιπών βιομηχανικών αποβλήτων.

 Τα παραπάνω προβλήματα έχουν άμεσες αλλά και μακροπρόθεσμες δυσμενείς επιπτώσεις στη Δημόσια Υγεία και μείωση της ποιότητας ζωής όλων μας.

Σε αντιστάθμισμα της καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος της πόλης, μας υπόσχονταν ότι με το τέλος των ολυμπιακών αγώνων θα αποκτούσαμε αντιπλημμυρικό κανάλι το οποίο θα έφερνε την θάλασσα εκεί που ήταν κάποτε. Θα μετατόπιζαν γι’ αυτό την υπερυψωμένη παραλιακή λεωφόρο, θα βύθιζαν  τις γραμμές του τραμ στο ύψος της παλιάς παραλιακής, θα κατασκεύαζαν πεζογέφυρα στο ύψος της οδού Αθανασίου Διάκου, ράμπες για άτομα με ειδικές ανάγκες για την άνετη πρόσβαση στη παραλία. (Πρόκειται για τη λεγόμενη 2^η Ολυμπιακή φάση).

 Όσο τα είδατε εσείς τα είδαμε και εμείς. Και ο τεράστιος κίνδυνος της πλημμύρας εξακολουθεί να απειλεί το Μοσχάτο, με το φράγμα του τραμ να εμποδίζει τα νερά να διαφύγουν στη θάλασσα.

 Μας εξαπάτησαν!

Δεν καταλαβαίνουμε πώς μπορεί κάποιοι να μιλάνε για γήπεδα και εμπορική αξιοποίηση όταν δεν έχει εξασφαλιστεί η ύπαρξη των βασικών υποδομών που δεν άλλες από την ολοκλήρωση των αντιπλημμυρικών έργων και την εξασφάλιση πρόσβασης στην παραλία. Είναι απίστευτο, είμαστε παραλιακός δήμος χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα!

Η πλειοψηφία της δημοτικής αρχής -όλοι μαζί και καθένας προσωπικά- ευθύνονται γιατί υποβάθμιζαν τις σοβαρές επιπτώσεις αυτών των έργων για την πόλη μας, εφησυχάζοντας με τις απατηλές υποσχέσεις που τους είχαν δοθεί.

  Στις 9 Μαΐου του 2005 πραγματοποιήσαμε, με μεγάλη συμμετοχή ανοικτή συνέλευση/συζήτηση, αντίστοιχη με τη σημερινή, στην πλατεία Ηρώων Πολυτεχνείου (Δημαρχείου) για να διεκδικήσουμε:

-         Απαγόρευση κάθε οικοδομικής δραστηριότητας στη παραλία.

-         Να γίνει η παραλία δημόσιος χώρος πρασίνου, προσβάσιμος και ανοιχτός σε όλους μας

  Στις 5 Ιουνίου του 2005, παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος, οργανώσαμε και πραγματοποιήσαμε διαδήλωση και πορεία για πρώτη φορά στα χρονικά του Μοσχάτου, από τη πλατεία Μεταμόρφωσης ως τη θάλασσα, με τη συμμετοχή πλήθους Μοσχατιωτών διεκδικώντας το αυτονόητο, να γίνει πάρκο η παραλία.

Με το ίδιο σύνθημα πηγαίναμε με κάθε ευκαιρία στην παραλία, θέλοντας να αμφισβητήσουμε τα σχέδια των Ολυμπιακών Ακινήτων. Έτσι την Καθαρή Δευτέρα του 2006 γιορτάσαμε τα κούλουμα για πρώτη φορά και πετάξαμε τους χαρταετούς μας στην παραλία.

Δυστυχώς σήμερα η Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε., που έχει τη διαχείριση του χώρου, (πιθανότατα παράνομα και αντισυνταγματικά, και πάντως εντελώς παράλογα, αφού κανένα Ολυμπιακό έργο δεν υλοποιήθηκε στην παραλία μας) ολοκληρώνει το έγκλημα που ξεκίνησε με το μπάζωμα της παραλίας από τη χούντα και συνεχίστηκε με τον αποκλεισμό της πόλης μας από την θάλασσα με την υπερυψωμένη παραλιακή λεωφόρο.

Παραμονές των εκλογών, μέσα στο κατακαλόκαιρο, πληροφορηθήκαμε έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου με θέμα την Απάντηση του Δήμου Μοσχάτου στις 3 προτάσεις της εμπορικής εταιρείας Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε για «στενή συνεργασία» και «αξιοποίηση» του χώρου.

Σε εκείνη τη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, στις 10 Ιουλίου του 2006, όπου παρίστατο και ο γενικός γραμματέας του ΥΠΠΟ κ. Κλαδάς, με ανοιχτή επιστολή προς τον Δήμαρχο και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου η κίνηση πολιτών Μεσοποταμία τους ζητούσε να μην συναινέσουν στο ξεπούλημα και την τσιμεντοποίηση της παραλίας μας. Η δυναμική παρουσία μας τότε στο Δημαρχείο εξέθεσε τη «στενή συνεργασία» μεταξύ του Δήμου Μοσχάτου και της εμπορικής εταιρείας Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. με αποτέλεσμα το Δημοτικό συμβούλιο να μεταθέσει για μετά τις εκλογές το σκόπελο της απόφασης για την τύχη της παραλίας του Μοσχάτου.

Για όσους δεν γνωρίζουν , αντικείμενο της «στενής συνεργασίας» που πρότεινε με την επιστολή του στο Δήμο Μοσχάτου ο κ. Χατζηεμμανουήλ (πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.), ήταν η υλοποίηση ενός μέρους των όσων προέβλεπε για την περιοχή μας το Ειδικό Σχέδιο Ολοκληρωμένης Ανάπτυξης του 2002, που έφτιαξε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπως συμπληρώθηκε με τις ρυθμίσεις του Νόμου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη και Κοινωνική Αξιοποίηση των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων (Ν. 3342/2005) που ψήφισε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

   Ας δούμε όμως πώς θέλουν να αξιοποιήσουν την παραλία:

Απ’ τη μια η Ολυμπιακά Ακίνητα μιλάει για «ήπιες αθλητικές εγκαταστάσεις» (οι οποίες μόνο «ήπιες» δεν είναι) για γήπεδα ποδοσφαίρου και στίβου για να στεγαστούν τα σωματεία του Πειραιά, για προπονητήρια και γηπεδάκια 5 Χ 5  και εμπορικές χρήσεις. Συγκεκριμένα: θέλουν να κατασκευάσουν αθλητικό κέντρο με γήπεδο στίβου ύψους 8,5 μ. , με κερκίδες συνολικής χωρητικότητας 3500 θέσεων, μιας και ο στίβος έφυγε από το στάδιο Καραϊσκάκη όπως απαίτησε και πέτυχε ο Σωκράτης Κόκκαλης. (Αλήθεια, τα αθλητικά σωματεία του Πειραιά γιατί δεν πηγαίνουν να αθληθούν στο Στάδιο Καραϊσκάκη; Τίνος ευθύνη είναι;).

Ενδεικτικές άλλωστε για το πώς αντιλαμβάνεται την εκμετάλλευση του χώρου η εταιρεία Ολυμπιακά Ακίνητα είναι οι δύο εμπορικές χρήσεις που συμφώνησε με το αζημίωτο να λάβουν χώρα στην παραλία μας: Πρόκειται για το Φεστιβάλ Μπύρας, για δύο χρονιές, και για την εντελώς παράτυπη λειτουργία του τσίρκου MUNDIAL, που προκάλεσε τη δικαιολογημένη αντίδραση πλήθους οικολογικών και ζωοφιλικών οργανώσεων για την εκμετάλλευση και την απίστευτη ταλαιπωρία των άγριων ζώων. Σημειώνουμε εδώ ότι στις αντιδράσεις και στις επιτόπιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας η Μεσοποταμία ήταν παρούσα).

Απ’ την άλλη, ο νέος δήμαρχος του Πειραιά Παναγιώτης Φασούλας ζητά κολυμβητήριο ολυμπιακών διαστάσεων, η δε  υπερνομαρχία της Φώφης Γεννηματά βάζει το κερασάκι στην τούρτα: σε πρόταση της για χρηματοδότηση από το 4^ο  Κ.Π.Σ.  μιλά για ενδεχόμενο κατασκευής ενυδρείου πλήρως ενταγμένου στο οικολογικό πάρκο με συγχρηματοδότηση από ιδιώτη ανάδοχο, δηλαδή παραχώρηση τμήματος της παραλίας σε ιδιώτη ο οποίος «θα αποζημιωθεί από την εμπορική λειτουργία του ενυδρείου». Μήπως λοιπόν ο όρος «οικολογικό» (και όχι απλώς «πάρκο») είναι η στάχτη στα μάτια όλων μας, τη στιγμή που εδώ θα υπάρξει εμπορική χρήση και εισιτήρια;

Οι διαδοχικές κυβερνήσεις Πασόκ και Νέας Δημοκρατίας συναγωνίζονται αλλήλους στην καταστροφή της παραλίας. Εμείς, απλοί πολίτες εγκλωβισμένοι στις συμπληγάδες των Μαυρογιαλούρων, σκεφτόμαστε πως οι οικολογικές τους ευαισθησίες ξεκίνησαν με τσιμέντο στο βιότοπο του Δέλτα του Ιλισού, επεκτάθηκαν στο χαρακτηρισμό του Κηφισού ως «αγωγού λυμάτων» (προφάσεις εν αμαρτίες για την κατασκευή της υπερυψωμένης λεωφόρου) και καταλήγουν στο ξεπούλημα της παραλίας.

Δεν είναι τυχαίο ότι η εταιρία «Ολυμπιακά Ακίνητα» συστηματικά αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τον όρο «παραλία του Μοσχάτου» και μιλάει για μια έκταση που βρίσκεται στα «νοητά διοικητικά όρια» του Δήμου.

Η έκταση αυτή, το «οικόπεδο» της εν λόγω εταιρείας, είναι βέβαια η παραλία του Μοσχάτου.

Τα φυσικά όρια του Μοσχάτου είναι ο Ιλισός, ο Κηφισός, εξ’ ου και το όνομά μας «Μεσοποταμία» και η θάλασσα του Σαρωνικού. Το Μοσχάτο τελειώνει στη θάλασσα και όχι στη παλιά παραλιακή λεωφόρο.

Tα όρια λοιπόν κάθε άλλο παρά «νοητά» είναι, είναι πολύ υπαρκτά, και η παραλία που με αμφίβολες νομοθετικές ρυθμίσεις βρέθηκε στα χέρια της εν λόγω εταιρίας είναι στην ουσία δημόσια έκταση που λογικό, ηθικό και νόμιμο είναι να τη διαχειρίζεται το κράτος  με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον.

Το δημόσιο συμφέρον των κατοίκων του Μοσχάτου αλλά και όλου του λεκανοπεδίου είναι προφανές: Χρειάζονται αστικές αναπλάσεις όχι για χτίσουν ό,τι απόμεινε αλλά για να αυξήσουν τους ελεύθερους χώρους και το πράσινο δεδομένου ότι η έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων στην Αθήνα είναι εφιαλτική. Το πράσινο ανά κάτοικο είναι λιγότερο από 2% όταν στις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες βρίσκεται ανάμεσα στο 8 και 10%.

Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να διαφωνήσει;

  Στις τελευταίες δημοτικές εκλογές τα εκλογικά προγράμματα όλων των δημοτικών παρατάξεων για πρώτη φορά πρόβαλαν με τέτοια ένταση, ως κεντρικό θέμα για την πόλη μας την τύχη της παραλίας. Έφτασε σήμερα η στιγμή να αποδείξουν ότι το εννοούσαν.

  Η φετινή εκδήλωση της Καθαρής Δευτέρας με συμμετοχή όλων των δημοτικών παρατάξεων και φορέων του δήμου (2^ος εορτασμός της Καθαρής Δευτέρας στην παραλία) έδειξε για μια ακόμα φορά ότι οι Μοσχατιώτες θέλουμε πίσω την παραλία μας. Η συμμετοχή των πολιτών στις εκδηλώσεις και στη γιορτή δίπλα στο κύμα το απέδειξε.

Είμαστε σήμερα εδώ γιατί ξύπνησε ο δράκος της «Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε.» Η παραλία μας κινδυνεύει όσο ποτέ από την αξιοποίηση-τσιμεντοποίηση που προωθεί η εν λόγω εταιρία. Είναι ευτύχημα που ο δήμος Μοσχάτου απέρριψε ως αποικιοκρατική την πρόταση της εμπορικής εταιρίας «Ολυμπιακά Ακίνητα» για παραχώρηση στο δήμο Μοσχάτου των 160 από τα 240 στρέμματα της παραλίας για 15 χρόνια για την κατασκευή με δικούς του πόρους του οικολογικού πάρκου (αλήθεια, πού θα βρει τα χρήματα ο Δήμος αν όχι μέσα από την παραχώρηση της χρήσης σε ιδιώτες ή μέσα από την αύξηση των ήδη υψηλών δημοτικών τελών;) - αλλά προσοχή το πρόβλημα δεν είναι ποιος θα έχει την διαχείριση των εγκαταστάσεων και για πόσο χρονικό διάστημα αλλά η κατοχύρωση και αξιοποίηση της παραλίας ως ελεύθερου δημόσιου χώρου πρασίνου.

          Δυστυχώς το Μοσχάτο δεν είναι πια η παραθαλάσσια συνοικία που άραζε το καΐκι του ο καπετάν Αντρέας Ζέπος με τις μονοκατοικίες, τους κήπους και τα μποστάνια του. Είναι μια πολυκατοικιούπολη που ασφυκτιά από την έλλειψη ελεύθερων χώρων και πράσινου, είναι ίσως η μοναδική συνοικία στο λεκανοπέδιο που δεν έχει πάρκο.

Δε χρειαζόμαστε άλλο τσιμέντο, γήπεδα και εμπορική αξιοποίηση. Γιατί δεν προτείνουν για γήπεδα το Ψυχικό και την Εκάλη; Η ανάγκη να γίνει πάρκο η παραλία του Μοσχάτου είναι υπερτοπική, μιας και είναι ο τελευταίος μεγάλος ελεύθερος χώρος σε όλο το μέτωπο του Φαληρικού όρμου ο οποίος εξασφαλίζει πρόσβαση στη θάλασσα.

Η κατάσταση, ακόμα και σήμερα, είναι αναστρέψιμη. Η μετατροπή της παραλίας σε πάρκο είναι το ελάχιστο αντιστάθμισμα στη περιβαλλοντική επιβάρυνση της συνοικίας από το έγκλημα της κάλυψης του Κηφισού, δεδομένης και της τσιμεντοποίησης ολόκληρου του Φαληρικού όρμου. Μας το οφείλουν γιατί τα έργα της 2^ης Ολυμπιακής φάσης έμειναν μόνο λόγια.

Η παραλία του Μοσχάτου μπορεί να μετατραπεί σε χώρο πρασίνου και ανάσα δροσιάς για την πόλη μας και τις γύρω περιοχές. Δηλαδή σε ένα χώρο ελεύθερο, φιλικό, ανοιχτό σε όλους. Σε ένα παραθαλάσσιο άλσος με :

1.      Ψηλή και χαμηλή βλάστηση στο σύνολο της έκτασης, με διαδρόμους περιπάτου και ποδηλάτου.

2.      Ανοιχτό θεατράκι για πολιτιστικές εκδηλώσεις.

3.      Παιδική χαρά για τα μικρά παιδιά και αθλοπαιδιές για τους εφήβους και τους νέους.

4.      Ένα μικρό αναψυκτήριο με κατασκευή φιλική προς το περιβάλλον.

    Θεωρούμε την παραλία καταπατημένο χώρο αυτή τη στιγμή από την εμπορική εταιρεία Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε. και ζητάμε από το δήμο

1. το χαρακτηρισμό της παραλίας ως χώρο πρασίνου και τη λειτουργία της ως δημόσιο ελεύθερο πάρκο

2. να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας για τη σωτηρία του δημόσιου χαρακτήρα της παραλίας αμφισβητώντας την συνταγματικότητα του νόμου 3342/05 ο οποίος παραχώρησε την διαχείριση της παραλίας στην εμπορική εταιρεία Ολυμπιακά Ακίνητα Α.Ε., ενώ δεν υπάρχει κανένα ολυμπιακό ακίνητο, δεν έγινε κανένα έργο στην περιοχή μας.

3. να μη γίνει καμία επέμβαση, κανένα έργο στην παραλία αν πρώτα δεν υλοποιηθούν τα έργα της 2^ης Ολυμπιακής φάσης (αντιπλημμυρική προστασία και πρόσβαση στην παραλία) 

  Για μας τους απλούς πολίτες, τα πράγματα είναι προφανή: Οι (κακοί) νόμοι υπάρχουν, αλλά μπορούν να αλλάξουν κάτω από την πίεση όλων μας αν είμαστε ενωμένοι και ξέρουμε τι θέλουμε. Αν κάποιοι βλέπουν την παραλία μας σαν φιλέτο και ακονίζουν τα δόντια τους, εμείς τη βλέπουμε σαν το μοναδικό πνεύμονα της πόλης μας. Δεν διαπραγματευόμαστε την ανάσα μας και ξεκαθαρίζουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι θα αγωνιστούμε για να τους χαλάσουμε τα σχέδια.

Καλούμε όλους τους πολίτες του Μοσχάτου, και όλους τους φορείς της πόλης να ξεσηκωθούμε για να εμποδίσουμε την καταστροφή. Καλούμε ιδιαίτερα το Δήμο Μοσχάτου να μπει μπροστά σ’ αυτόν τον αγώνα, που θα μας βρει όλους ενωμένους σε ένα δίκαιο αίτημα.

Αν όχι εμείς, ποιοι; Αν όχι τώρα, πότε;

Δεν θέλω να καταχραστώ περισσότερο τον τόσο πολύτιμο χρόνο σας, αλλά πριν ανοίξω την συζήτηση, οφείλω να σας εκθέσω τους κανόνες του παιχνιδιού και να σας παρακαλέσω να τους σεβαστείτε.

Τον λόγο θα έχει πρώτα ο κ. Δήμαρχος για 10 λεπτά και μετά θα μιλήσουν οι τρεις εισηγητές.   

 Καθένας από τους τρεις βασικούς ομιλητές θα έχει στη διάθεση του επίσης 10 λεπτά επίσης για να εκθέσει την άποψη του και άλλα πέντε λεπτά στο τέλος, όπως και ο κ. Δήμαρχος, για να δευτερολογήσει.

 Στη συζήτηση μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε από το κοινό με τον όρο να ζητήσει τον λόγο και να μη μιλήσει περισσότερο από 5 λεπτά.

 Σας παρακαλώ να σεβαστείτε αυστηρά τον χρονικό αυτό περιορισμό, που αυτός και μόνο θα μας επιτρέψει να ακουστούν όσο το δυνατόν περισσότερο απόψεις για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Αν πάλι κάποιοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στην συζήτηση χωρίς να πάρουν τον λόγο, μπορούν να μας φέρουν ένα σημείωμα με την ερώτηση/άποψη που θα επιθυμούσαν να θέσουν ή να εκφράσουν.