Αλληλέγγυο Σχολείο: Οι εγγραφές για τη σχολική χρονιά 2020-21 αρχίζουν τη Δευτέρα 24/8

 Οι εγγραφές στο Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας ξεκινούν τη Δευτέρα 24/8.

Το Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας παρέχει μαθήματα προετοιμασίας για τις πανελλαδικές εξετάσεις, ενισχυτική διδασκαλία όλων των τάξεων και ξενόγλωσσα μαθήματα στο πλαίσιο της αλληλεγγύης και της ισότιμης συμμετοχής από το 2013.

Την προηγούμενη χρονιά ανταποκριθήκαμε άμεσα στις έκτακτες συνθήκες που δημιουργήθηκαν μεταφέροντας το πρόγραμμα των μαθημάτων σε διαδικτυακές τάξεις. Εκατοντάδες μαθητές έλαβαν μαθήματα, με την προσφορά και τη συμμετοχή περίπου 40 εθελοντών καθηγητών. Δεκάδες μαθητές μας – όλων των ηλικιών – συμμετείχαν στις πανελλαδικές εξετάσεις και σε εξετάσεις πιστοποίησης αγγλικών.

Στόχος μας είναι η κάλυψη των εκπαιδευτικών αναγκών μέσα από μια αλληλέγγυα κοινότητα μάθησης.

Για πληροφορίες και εγγραφές:
τηλ: 6932511992
e-mail: mesopotamiatx@gmail.com

 

 

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί", του Τζίμ Τζάρμους, Τετάρτη 22 Ιουλίου στις 21:00

Τελευταία θερινή προβολή είναι το "Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί", μια αισθηματική ταινία με βαμπίρ, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τζιμ Τζάρμους, με τους: Τίλντα Σουίντον, Τομ Χίντλεστον, Μία Γουασικόφσκα, Άντον Γιέλτσιν.

Την Τετάρτη 22 Ιουλίου, στις 21:00, στον κήπο της Μεσοποταμίας (Πλάτωνος 13, Μοσχάτο).

"Ο Αδάμ και η Εύα είναι βαμπίρ ηλικίας ήδη πολλών αιώνων. Μέχρι τώρα, έχουν καταφέρει να ενσωματωθούν στην παγκόσμια ιστορία, είτε πρόκειται για τους λοιμούς και τα τεκταινόμενα της Γαλλικής Επανάστασης είτε πρόκειται για καλλιτεχνικά γεγονότα υψίστης σημασίας, στα οποία έβαλαν το χεράκι τους. Ο Αδάμ είναι μανιώδης συλλέκτης οργάνων και έχει εξαιρετική αίσθηση της μουσικής, μπορεί να καυχιέται μάλιστα ότι έχει δώσει και το «Adagio» του στο Σούμπερτ, «για να μείνει και κάτι δικό του στην ιστορία». Η Εύα αρκείται σε πιο απλά πράγματα, θέλει περισσότερο την ησυχία της και τα βιβλία της. Οι δυο τους έχουν παντρευτεί ήδη τρεις φορές και, παρά το γεγονός ότι περνούν και διαστήματα χωρισμού, είναι φτιαγμένοι για να ζουν μαζί. Όπως γυρίζει ένα πικάπ (και ο Τζάρμους δε χάνει ευκαιρία να το κινηματογραφήσει), έτσι και οι ζωές του Αδάμ και της Εύας αποτελούνται από επαναλαμβανόμενους κύκλους, που κάθε φορά ξεκινούν από τη δημιουργία μιας νέας φαινομενικά φυσιολογικής καθημερινότητας, ως τη στιγμή που αναγκαστικά θα πρέπει να την εγκαταλείψουν ξανά για μια νέα ταυτότητα. "
πηγή: Δημήτρης Δημητρακόπουλος, Freecinema.gr

Η είσοδος είναι δωρεάν και μπορείτε να στηρίζετε τις δράσεις της Μεσοποταμίας με σχολικά είδη για τις δομές προσφύγων της Αθήνας ή με τρόφιμα μακράς διάρκειας για το "Καλάθι Αλληλεγγύης". 

https://www.facebook.com/events/279263316673688/

Σας περιμένουμε!

Να γίνει ελεύθερο, δημόσιο, οικολογικό πάρκο η παραλία του Μοσχάτου!

Με ανησυχία παρακολουθούμε τις εξελίξεις, σχετικά με τα έργα ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου. Η καθυστέρηση δημοπράτησης της Β φάσης και οι συζητήσεις για την οικονομική βιωσιμότητα του έργου έχουν δημιουργήσει αβεβαιότητα τόσο για την ολοκλήρωση της ανάπλασης, όσο και για τη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα του πάρκου.

Η περιοχή του Μοσχάτου και της Καλλιθέας έχουν επιβαρυνθεί ιδιαίτερα από τις μεγάλες επεμβάσεις, που ξεκίνησαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 και περιλάμβαναν εκτεταμένες επιχωματώσεις, την κατασκευή της νέας Λεωφόρου Ποσειδώνος, υπερυψωμένης ως προς τη στάθμη της πόλης, την κατασκευή τεχνητής κοίτης του Κηφισού και τέλος την υπερυψωμένη παραλιακή λεωφόρο, η οποία απέκοψε κάθε οπτική επαφή της πόλης με τη θάλασσα και συνολικά το παράκτιο μέτωπο. Τα έργα αυτά ευθύνονται και για το οξύτατο πρόβλημα πλημμυρών που δημιουργήθηκε στην πόλη.

Στην περιοχή που προέκυψε μεταξύ του δρόμου ταχείας κυκλοφορίας και της ακτής, χτίστηκε το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας και οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις για την Ολυμπιάδα του 2004. Το μόνο αδόμητο κομμάτι του Φαληρικού Όρμου είναι ένα παραθαλάσσιο «οικόπεδο» 240 στρεμμάτων, ανάμεσα στις όχθες του Κηφισού και του Ιλισού. Οι αγώνες του οικολογικού κινήματος, η αντίδραση του Δήμου, αλλά και των κατοίκων, κατάφεραν, παρ’ όλα τα αλλεπάλληλα «σχέδια αξιοποίησης», να διατηρήσουν τον χώρο αδόμητο έως το 2016, όταν παραχωρήθηκε η διαχείριση όλου του Φαληρικού Όρμου στην Περιφέρεια Αττικής για 49 χρόνια. Ένα χρόνο μετά, ξεκινούν τα έργα ανάπλασης για την κατασκευή Οικολογικού Πάρκου στην παραλία του Μοσχάτου, όπως και η κατασκευή ενός αντιπλημμυρικού καναλιού, που θα απομακρύνει τον κίνδυνο των πλημμυρών.
Σήμερα, η Α φάση του έργου, που περιλαμβάνει την αντιπλημμυρική θωράκιση και έργα οδοποιίας, φτάνει στην ολοκλήρωσή της, με αρκετή καθυστέρηση σε σχέση με τον αρχικό σχεδιασμό. Ωστόσο, ο διαγωνισμός για τη Β φάση δεν έχει ακόμα προκηρυχθεί, με αποτέλεσμα να μην είναι σαφές ποια από τα έργα θα περιλαμβάνει αυτή, ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος να παραμείνει για αρκετά χρόνια η περιοχή ένας χώρος ημιτελής, επιβαρύνοντας επιπλέον το μικροκλίμα της περιοχής, τόσο λόγω της σκόνης, όσο και λόγω της κυκλοφοριακής συμφόρησης και στερώντας για πολλά ακόμα χρόνια την πρόσβαση της πόλης στη θάλασσα.

Το Δημοτικό Συμβούλιο Μοσχάτου με ομόφωνο ψήφισμα εξέφρασε την ανησυχία του για την καθυστέρηση δημοπράτησης των έργων της Β φάσης. Με το ψήφισμα ζητά την ολοκλήρωση του έργου, με βάση τις μελέτες και τον σχεδιασμό που υπάρχει, τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα και ανοιχτού σε όλους παραλιακού μετώπου, τη διατήρηση των υφιστάμενων χρήσεων γης και όρων δόμησης, καθώς και την σύσταση κοινού φορέα διαχείρισης από Περιφέρεια-Δήμους και Κεντρική Διοίκηση.

Η Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου «Μεσοποταμία», αγωνίζεται από το 2003 για να γίνει πάρκο η παραλία, για να ολοκληρωθούν τα αντιπλημμυρικά, και να ξαναβρεί η πόλη τη θάλασσα. Αν και έχουμε εκφράσει επιφυλάξεις σχετικά με την υλοποίηση του έργου και συγκεκριμένα, σχετικά με την αλλαγή του αρχικού σχεδίου για βύθιση του δρόμου και τη δημιουργία ενός τεχνητού λόφου 9-10 μέτρων μεταξύ του Μοσχάτου και της παραλίας, πρόκειται για ένα σημαντικό έργο για την ευρύτερη περιοχή του λεκανοπεδίου. Στηρίζουμε ανεπιφύλακτα το αίτημα του δημοτικού συμβουλίου για άμεση ολοκλήρωση της ανάπλασης, διατήρηση του αποκλειστικά δημόσιου και ανοιχτού χαρακτήρα του πάρκου και για την δημοκρατική αποκεντρωμένη συνδιαχείρισή του.

Κάτω από την άσφαλτο πάντα θα υπάρχει παραλία!

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Το τελευταίο Βαλς", του Μάρτιν Σκορσέζε, Τετάρτη 15 Ιουλίου στις 21:00

Συνεχίζουμε τις θερινές προβολές με ένα μουσικό ντοκιμαντέρ, φόρο τιμής στην τελευταία συναυλία του συγκροτήματος  "The Band", στις 25 Νοεμβρίου 1976, στο Σαν Φρανσίσκο. Ο σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορσέζε παρουσιάζει τις επιρροές και την καριέρα του συγκροτήματος σε ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε δύο χρονιά μετά από αυτή τη συναυλία.
Η προβολή θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 15 Ιουλίου, στον κήπο της Μεσοποταμίας (Πλάτωνος 13, Μοσχάτο), στις 21.00.

"Τα δύο χρόνια χρειάστηκαν γιατί ο σκηνοθέτης και οι Μπαντ (που χρηματοδότησαν την ταινία του) δεν θέλησαν να κάνουν μια α λα ντοκιμαντέρ περιγραφή της συναυλίας. Αντιθέτως, για πολύ καιρό μετά από εκείνο το βράδυ συνέχισαν τα γυρίσματα τραγουδιών στο στούντιο αλλά και αφηγηματικών σκηνών, όπου οι ίδιοι μιλούν στον Σκορσέζε για το πριν και το μετά. Το τελικό μοντάζ έδωσε μια από τις πιο ιδιαίτερες ροκ ταινίες όλων των εποχών. Η κινηματογραφική διήγηση που πέτυχε ο Σκορσέζε (γνώστης του ροκ ο ίδιος) κινείται παράλληλα και με επιτυχία σε τρία επίπεδα: μας ξεναγεί στις λεπτομέρειες της βραδιάς του τελευταίου βαλς, μας κάνει κοινωνούς της ιδιαίτερης διαδρομής των Μπαντ και μας δίνει κι ένα επί τροχάδην στίγμα των διαδικασιών που γέννησαν το ροκ, που με πρώτη ύλη τις μουσικές της υπαίθρου (μπλουζ και κάντρι) αναδείχθηκε σε κυρίως πεδίο έκφρασης της σύγχρονης αστικής κουλτούρας."
πηγή: Θοδωρής Μανίκας, tovima.gr

Η είσοδος είναι δωρεάν και μπορείτε να στηρίζετε τις δράσεις της Μεσοποταμίας με σχολικά είδη για τις δομές προσφύγων της Αθήνας ή με τρόφιμα μακράς διάρκειας για το "Καλάθι Αλληλεγγύης". 
https://www.facebook.com/events/1392341300956819/

Σας περιμένουμε!

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Ο Πεταλούδας", του Φράνκλιν Σάφνερ, Τετάρτη 8 Ιουλίου στις 21:00

Η Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας προβάλει την κλασική ταινία "Ο πεταλούδας" σε σκηνοθεσία Φράνκλιν Σάφνερ και σενάριο του Ντάλτον Τράμπο, με τους Στηβ Μακ Κουήν στον ρόλο του πεταλούδα και Ντάστιν Χόφμαν στον ρόλο του Λουί Ντεγκά.
Η προβολή θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 8 Ιουλίου, στον κήπο της Μεσοποταμίας (Πλάτωνος 13, Μοσχάτο), στις 21.00.

Σχετικά με την ταινία:
"Στο Παρίσι του 1931, ο Γάλλος μικρογκάνγκστερ Ανρί Σαριέρ, γνωστός ως «Πεταλούδας» από ένα τατουάζ του εντόμου στο στήθος του, συλλαμβάνεται για τον φόνο ενός προαγωγού στη Μονμάρτρη. Παρά τις προσπάθειές του να πείσει τη γαλλική δικαιοσύνη πως δεν ευθύνεται για το έγκλημα, καταδικάζεται σε ισόβια και στέλνεται στο Καγιέν, διαβόητη αποικιακή φυλακή στη Γαλλική Γουϊνέα. Τρία χρόνια μετά, επιχειρεί την πρώτη του απόδραση με πλεούμενο, φθάνει στο Μαρακαϊμπο και ζει για λίγο καιρό με τους ιθαγενείς Ινδιάνους, μέχρι που ξανασυλλαμβάνεται και εγκλείεται στη Νήσο του Διαβόλου."
Πηγή: https://flix.gr/cinema/papillon-1973-review.html

Η είσοδος είναι χωρίς αντίτιμο και μπορείτε να στηρίζετε τις δράσεις της Μεσοποταμίας με σχολικά είδη για δομές προσφύγων και τρόφιμα για το καλάθι αλληλεγγύης της Μεσοποταμίας. 

https://www.facebook.com/events/604467043522251/

Σας περιμένουμε! 

 

Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου «Μεσοποταμία»: Να προτάξουμε την αλληλεγγύη στην πράξη

Η σφοδρότητα της πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης που ζούμε έχει αναδείξει τις ανισότητες στην πρόσβαση στην υγεία σε όλο τον κόσμο. Ο νέος κορονοϊός εμφανίζεται ιδιαίτερα ανθεκτικός και μεταδοτικός και εξαπλώνεται με μεγάλη ταχύτητα, δοκιμάζοντας τις αντοχές των εθνικών συστημάτων υγείας. Η αυτοαπομόνωση φαίνεται να είναι η μόνη αποδοτική λύση για την ανάσχεση των επιπτώσεων της επιδημίας.

Για κάποιες ευάλωτες ομάδες όμως, η αυτοαπομόνωση, η φυσική αποστασιοποίηση, δεν είναι δυνατές. Οι πρόσφυγες/ισσες, οι άστεγοι/ες, οι κρατούμενοι/ες στις φυλακές είναι εκτεθειμένοι στον υγειονομικό κίνδυνο, χωρίς να έχουν την ίδια πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη. Είναι αμφίβολο αν η διασπορά του κορονοϊού σε κάποιο από τα υπερπλήρη καμπ προσφύγων θα μπορούσε να κρατηθεί υπό έλεγχο.

Σε δομή φιλοξενίας στο Κρανίδι  διαγνώστηκαν 150 κρούσματα σε μια μέρα. Όπως και στην περίπτωση της Ριτσώνας, τέθηκε σε καραντίνα όλη η δομή, χωρίς να ληφθούν έγκαιρα μέτρα για τις κατάλληλες αποστάσεις του υγειούς πληθυσμού από τους νοσούντες, εντείνοντας τα αστυνομικά μέτρα και απαγορεύοντας την έξοδο.

Η κατάσταση είναι οριακή, ιδιαίτερα για τα Κέντρα Υποδοχής στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπου χιλιάδες άνθρωποι ζουν στοιβαγμένοι σε μερικά τετραγωνικά. Η τήρηση των κανόνων προσωπικής υγιεινής είναι αδύνατη λόγω της έλλειψης ζωτικού χώρου και των κακών συνθηκών διαβίωσης. Οι τοπικές μονάδες υγείας δεν θα μπορέσουν να σηκώσουν το βάρος μιας ενδεχόμενης διασποράς του ιού στην κοινότητα.

Δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον ιό. Οι ήδη ευάλωτες ομάδες πλήττονται ακόμα περισσότερο από τη σημερινή κρίση. Πρέπει όλη η Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της για την προστασία των κατατρεγμένων ανθρώπων που είναι στοιβαγμένοι στα σύνορά της και ιδιαίτερα των ευάλωτων ομάδων αλλά και για την προστασία της υγείας των κατοίκων των νησιών και της δημόσιας υγείας συνολικά.

Η Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου Μεσοποταμία, θα ξεκινήσει το επόμενο διάστημα δράσεις για τη στήριξη των προσφύγων, όπως έχει ήδη κάνει στο παρελθόν και συνεχίζει για τη στήριξη των ευάλωτων συνανθρώπων μας.  Για να προτάξουμε την αλληλεγγύη απέναντι στον ρατσισμό και τις πολιτικές που τον θρέφουν.

Συνέντευξη με την Κάισα Φρεντχολμ από το αριστερό κόμμα Σουηδίας, που πήρε ο Χρήστος Κορολής

Από το 3point magazine

Συνέντευξη με την Κάισα Φρεντχολμ από το αριστερό κόμμα Σουηδίας

Χρήστος Κορολής
1 Απριλίου 2020
Συνεντεύξεις

   

«Το ζητούμενο είναι αν μετά από όλο αυτό κατορθώσουμε να πάρουμε τους «πολλούς» με το μέρος μας για να διεκδικήσουμε ένα πιο δίκαιο μέλλον»
Ο πλανήτης βιώνει σήμερα μια παγκόσμια υγειονομική κρίση,  που δοκιμάζει τις αντοχές των συστημάτων υγείας αλλά και συνολικά τις κοινωνικές δομές των χωρών που πλήττονται. Οι περισσότερες χώρες, όπως η Ελλάδα, λαμβάνουν σκληρά μέτρα για τον περιορισμό των κοινωνικών επαφών. Η Σουηδία ακολουθεί μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση από αυτά τα κράτη, αφού τα σχολεία παραμένουν ανοιχτά, όπως και οι επιχειρήσεις, παρά την καθημερινή ενημέρωση για τα κρούσματα και τα θύματα του ιού. Η κυβέρνηση ζητά από τους πολίτες να αποφεύγουν τις μη-απαραίτητες μετακινήσεις καθώς και από όσους αισθάνονται άρρωστοι ή είναι άνω των 70 ετών να παραμένουν στα σπίτια τους, στο πλαίσιο του εθελοντικού social distancing. Η στάση αυτή προκαλεί ενδιαφέρον, καθώς η Σουηδία θεωρείται από όλον τον κόσμο ότι παρέχει ένα ασφαλές περιβάλλον για όλους τους πολίτες και ένα ενισχυμένο σύστημα κοινωνικών παροχών.

Δημοσιεύουμε στο 3point magazine τη συνέντευξη που πήρε ο Χρήστος Κορολής από την Kajsa Fredholm, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Αριστερού Κόμματος (Vänsterpartiet) της Σουηδίας, σχετικά με την σημερινή κατάσταση και τις μελλοντικές προκλήσεις.

Πιστεύεις ότι βιώνουμε μια πρωτόγνωρη παγκόσμια υγειονομική κρίση που ξεπερνά τα οικονομικά συστήματα και ιδεολογίες;
Πιστεύω ότι σίγουρα βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κρίση, ωστόσο βλέπουμε καθαρά και τις συνέπειες του σκληρού καπιταλισμού. Στη Σουηδία, συστηματικά ιδιωτικοποιούνται τμήματα δημόσιας υγείας, κυρίως πρωτοβάθμιας φροντίδας, φαρμακεία, όπως επίσης και τμήματα της δημόσιας παιδείας. Εδώ και περίπου 15 χρόνια, εφαρμόζονται νεοφιλελεύθερες πολιτικές που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι δεν έχουμε πια το δημόσιο σύστημα στα χέρια μας, κυρίως στο βαθμό που το είχαμε πριν
.
Νιώθεις λοιπόν, ότι το περίφημο «σουηδικό μοντέλο» όλο και περισσότερο ξεθωριάζει με το πέρασμα των χρόνων;
Αυτή η ερώτηση δεν είναι εύκολο να απαντηθεί. Η Σουηδία παραμένει μια πολύ πλούσια και αυτάρκης χώρα, συγκριτικά με άλλες, έχοντας ωστόσο το μεγαλύτερο ποσοστό οικονομικής ανισότητας ανάμεσα στους «πλούσιους» και όλους τους άλλους. Εδώ και είκοσι περίπου χρόνια, παράγουμε όλο και περισσότερους εκατομμυριούχους και αντίστοιχα, όλο και περισσότερους φτωχούς.

Πώς και σε ποιους τομείς αποτυπώνεται αυτή η διαρκής στροφή;
Αρχικά, οι φτωχοί, ηλικιωμένοι συμπολίτες μας, οι οποίοι βρίσκονται στον πυρήνα του σημερινού προβλήματος, έχουν διπλασιαστεί τα τελευταία 15 χρόνια. Περίπου 15000 από αυτούς αδυνατούν να ζήσουν με τη μηνιαία σύνταξη που λαμβάνουν και συμπληρώνουν το εισόδημά τους με το βοήθημα της πρόνοιας. Ταυτόχρονα, η μεγάλη φορολόγηση στα ψηλά εισοδήματα, που ήταν το βασικό έσοδο του κράτους στο παρελθόν, δεν ισχύει πια.  Οι φόροι ιδιοκτησίας και εισοδήματος είναι όλο και λιγότεροι για αυτούς που κατέχουν μεγάλη μερίδα του πλούτου.

Πώς αποτυπώνεται η σημερινή κρίση στον τομέα της υγείας; Υπάρχουν ελλείψεις;
Η Σουηδία είναι μια χώρα όπου όλοι έχουν δωρεάν πρόσβαση στις δομές υγείας. Ωστόσο, οι ιδιωτικοποιήσεις σε αυτόν τον τομέα έχουν αυξήσει τις ταξικές αντιθέσεις, καθώς ο αριθμός των πλουσίων με ιδιωτική ασφάλιση αυξάνεται. Δεν έχουμε πια παραπάνω  υγειονομικές κλίνες και ΜΕΘ και επίσης, τα ιδιωτικά φαρμακεία δεν ενδιαφέρονται να έχουν απόθεμα υγειονομικού υλικού, το οποίο ως επί το πλείστων εισάγεται πλέον από την Κίνα, χωρίς να παράγεται εδώ. Έχουμε λιγότερους εργαζόμενους στην υγεία σε σχέση με το παρελθόν και επίσης οι υγειονομικές δομές δεν είναι γεωγραφικά κατανεμημένες με τον καλύτερο τρόπο. Συνολικότερα, εργάτριες και εργάτες με συμβάσεις ελαστικής εργασίας, μετανάστριες ή μετανάστες δεύτερης γενιάς, δεν έχουν το ίδιο εύρος και ποιότητα παροχών. Στη σημερινή δύσκολη περίσταση αν ο αριθμός των νοσούντων από το ιό ανέβει ραγδαία, θα δυσκολευτούμε πολύ να ανταποκριθούμε στο πρόβλημα.

Υπάρχει σχέδιο και δυνατότητα συνεργασίας ιδιωτικών και δημοσίων νοσοκομείων λόγω της κρίσης;
Ως Αριστερό Κόμμα (Vänsterpartiet) έχουμε ήδη προτείνει στο κοινοβούλιο να ψηφιστεί νόμος που θα δίνει την δυνατότητα στις τοπικές κυβερνήσεις να ορίζουν προσωρινά τη λειτουργία των ιδιωτικών νοσοκομείων. Αυτό δεν είναι ιδιαίτερα εύκολο, καθώς η σχέση του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα σε κάθε περιοχή είναι διαφορετική και μερικές φορές περίπλοκη. Στην Στοκχόλμη, όπου υπάρχουν και τα περισσότερα θύματα του ιού η τοπική κυβέρνηση ενεργοποίησε μια τοπική νομοθεσία έκτακτης ανάγκης για τη συμμετοχή των ιδιωτικών εταιριών, επειδή χρειάζονται το προσωπικό των ιδιωτικών νοσοκομείων.

Μέχρι τώρα η Σουηδία αντιμετωπίζει την κρίση με έναν διαφορετικό τρόπο από τα περισσότερα κράτη. Νηπιαγωγεία και δημοτικά είναι ανοιχτά. Μαγαζιά, καφετέριες και μπαρ ακόμα λειτουργούν. Ανησυχεί η σουηδική κοινωνία με αυτή τη στρατηγική;
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι η κυβέρνηση αυτή τη στιγμή παίρνει ένα ρίσκο το οποίο οι πολίτες αποδέχονται. Ωστόσο, στη Σουηδία υπάρχει διαχρονικά μια βαθιά παράδοση εμπιστοσύνης στους θεσμούς και στην κυβέρνηση. Γι’ αυτό το λόγο στηρίζουμε την εθελοντική κοινωνική απομόνωση όπως θα στηρίξουμε όποια άλλα μέτρα παρθούν. Τα στοιχεία ανακοινώνονται με απόλυτη διαφάνεια και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανθρώπινη ζωή κρίνεται σημαντικότερη από όποιο οικονομικό όφελος, είναι λοιπόν θέμα διαφορετικής επιστημονικής προσέγγισης και στρατηγικής.

Βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας νέας μεγάλης οικονομικής κρίσης αλλά και μιας κρίσης εμπιστοσύνης των πολιτών του δυτικού κόσμου απέναντι σε ό,τι αποκαλούμε κοινωνικό κράτος. Πώς πιστεύεις ότι πρέπει να ετοιμαστούμε για την επόμενη μέρα;
Η οικονομική κρίση θα μας αφορά όλους, είναι όμως από τις στιγμές που πραγματικά νιώθω ευγνωμοσύνη που οι συμπολίτες μου πριν από μερικά χρόνια ψήφισαν κατά της ένταξής μας στο Ευρώ και την ευρωζώνη. Συνολικά, το ζητούμενο είναι αν μετά από όλο αυτό όλοι εμείς που πιστεύουμε στην ισότητα κατορθώσουμε να πάρουμε τους «πολλούς» με το μέρος μας για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο κοινωνικό κράτος, ένα πιο δίκαιο μέλλον.

Ως στέλεχος αριστερού κόμματος ελπίζεις ότι τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα μπορούν να ριζοσπαστικοποιηθούν μέσα από αυτή τη συγκυρία;
Ελπίζω ότι τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα να πάρουν μια ριζοσπαστική ώθηση, αν και μέχρι στιγμής – και με παράδειγμα την Σουηδία – ακολουθούν τον αντίθετο δρόμο. Τα αριστερά κόμματα θα είμαστε εδώ για να εκφράζουμε τα δίκαια κοινωνικά αιτήματα, αλλά είμαστε εδώ και για να συνεργαστούμε μαζί τους, εφόσον ανακόψουν τη νεοφιλελεύθερη στροφή που έχουν πάρει εδώ και χρόνια. Η επιλογή είναι δική τους.

Online μαθήματα από το Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας, ένα άρθρο στην εφημερίδα "Αυγή".

Ένα ενδιαφέρον άρθρο του Κώστα Παπαντωνίου από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας Η ΑΥΓΗ.

 Όταν τα παιδικά δωμάτια γίνονται σχολικές αίθουσες - Σε συνεργασία με το Open Lab Athens (olathens.gr), οργανισμό που τροφοδοτεί με τεχνολογικά εργαλεία κινηματικές πρωτοβουλίες, έχει οργανώσει και πραγματοποιεί και εξ αποστάσεως μαθήματα μέσω εφαρμογής.

Είναι μεσημέρι Πέμπτης. Στις μεγάλες λεωφόρους η κίνηση θυμίζει Δεκαπενταύγουστο και στην πιο ζωηρή της εκδοχή Κυριακή. Στους μικρότερους δρόμους επικρατεί -σχεδόν απόλυτη- ησυχία. Δεν είναι μόνο τα ελάχιστα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν αλλά και τα ρολά που είναι κατεβασμένα στα περισσότερα καταστήματα. Τα πεζοδρόμια είναι άδεια και σε κάποια ο άνεμος αρέσκεται σε κινηματογραφικά παιχνίδια με μικρούς ανεμοστρόβιλους που παρασύρουν από δω κι από εκεί τα πεσμένα φύλλα.

Οι λιγοστοί άνθρωποι που κυκλοφορούν είναι βιαστικοί, αρκετοί με μια γεμάτη νάιλον σακούλα στο κάθε χέρι και μόνοι τους ο καθένας. Οι περιπτεράδες φοράνε γάντια και στον φούρνο τις αποστάσεις ορίζουν λωρίδες από χαρτοταινίες. Με δυσκολία εντοπίζεις ποια κομμάτια της καθημερινότητας που είχαμε πριν τον ιό ακόμη διασώζονται.

Από το ανοιχτό παράθυρο των γειτόνων ακούγονται συνομιλίες. Η εγγύτητα των πολυκατοικιών επιτρέπει να καταλάβεις με σιγουριά ότι η μία φωνή προέρχεται από το ηχείο του λάπτοπ. Ένα μεγάλο κομμάτι της κανονικότητας έχει μεταφερθεί στα σπίτια και στις οθόνες των συσκευών μας. Όπως τα online μαθήματα που παραδίδει μέσω ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας το Αλληλέγγυο Σχολείο της Μεσοποταμίας σε εκατοντάδες μαθητές όλων των βαθμίδων.

«Το ζητούμενο δεν είναι να καλύψουμε την ύλη, αλλά να δείξουμε στον κόσμο ότι η ζωή συνεχίζεται. Με άλλους όρους μεν, αλλά με πρόγραμμα, με διάβασμα, με στόχους» λέει στην «Αυγή» ο εκπαιδευτικός Χρήστος Κορολής, που μόλις είχε ολοκληρώσει τη διδασκαλία σε ένα από αυτά.

Μαθήματα σε μη κερδοσκοπική βάση

Το Αλληλέγγυο Σχολείο της Μεσοποταμίας ξεκίνησε τη δράση του το 2013, μέσα στην καρδιά δηλαδή της οικονομικής κρίσης. Οι ιδρυτές του τότε διαπίστωναν πως «ο ολοένα και εντεινόμενος ταξικός διαχωρισμός της πρόσβασης στο αγαθό της Παιδείας διαμόρφωνε συνθήκες λειτουργικού αποκλεισμού για μεγάλη μερίδα παιδιών και νέων, ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα διαρκώς αποδομούνταν και υποβαθμιζόταν». Αποφάσισαν λοιπόν να συγκροτήσουν ένα δυναμικό με επαγγελματίες στην Παιδεία που θα επιθυμούσε και θα μπορούσε να παραδίδει μαθήματα αφιλοκερδώς.

Έτσι, εδώ και επτά συναπτά έτη το κατώφλι της αναγεννημένης παλιάς μονοκατοικίας στην οδό Πλάτωνος 23 στο Μοσχάτο, όπου εδρεύει το σχολείο, περνούν εκατοντάδες μαθητές όλων των ηλικιών. Μέχρι την περασμένη Τρίτη, οπότε έκλεισαν όλα τα εκπαιδευτήρια, λειτουργούσαν συνολικά 70 τμήματα και έκαναν μάθημα 50 εκπαιδευτικοί, από τους οποίους οι 40 είναι εν ενεργεία. Οι μαθητές εκτιμάται ότι ξεπερνούν τους 500 και κάθε χρόνο καταγράφεται αύξηση 30% με 40% στις εγγραφές.

«Το διαφορετικό σε σχέση με την οικονομική κρίση, η οποία είχε τη διάσταση εργασίας-ανεργίας, προσωπικής αίσθησης αυτοεκτίμησης ή όχι, είναι ότι εδώ έχω έχουμε να κάνουμε με τη διάσταση ζωή ή θάνατος. Επομένως, το άγχος είναι πάρα πολύ μεγάλο. Ο εγκλεισμός σε συνδυασμό με οικονομικά προβλήματα, και σε κάποιες περιπτώσεις τα ενδοοικογενειακά, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ και θα πρέπει να κοιτάξουμε πώς το χειριζόμαστε».

Σε μια κατεύθυνση γόνιμης αποσυμπίεσης, το Αλληλέγγυο Σχολείο της Μεσοποταμίας έκρινε σκόπιμο να συνεχίσει τη λειτουργία του. Σε συνεργασία με το Open Lab Athens (olathens.gr), οργανισμό που τροφοδοτεί με τεχνολογικά εργαλεία κινηματικές πρωτοβουλίες, έχει οργανώσει και πραγματοποιεί και εξ αποστάσεως μαθήματα μέσω εφαρμογής.

«Κρατούν ένα κομμάτι της καθημερινότητας»

Η Μεσοποταμία λειτουργεί τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας Γυμνασίου και Λυκείου όλων των κατευθύνσεων, ξενόγλωσσα τμήματα (από φέτος προστέθηκαν τα Ρωσικά και τα Τουρκικά) και τρία τμήματα Ελληνικών σε μετανάστες.

«Έχουμε κρατήσει το 90% του κόσμου. πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να κρατήσουμε και το υπόλοιπο, ενώ υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από καινούργια άτομα. Η εμπειρία είναι πρωτόγνωρη. Αυτό που είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό να κρατήσουμε είναι ότι αυτή η κατάσταση, αν δεν μας σκοτώσει και διαλύσει τελείως, μας αφήνει μια σπουδαία παρακαταθήκη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην πλατφόρμα των online μαθημάτων αυτή καθαυτή όσο στο τι κάνουμε στην επόμενη κρίση. Επιπλέον, συμβάλλει ώστε να λειτουργήσουμε άνετα την επόμενη μέρα κάποια τμήματα μαθητών από απόσταση, που βρίσκονται σε άλλες χώρες ή στην επαρχία» σημειώνει ο Χρήστος.

Ακόμα ένα πολύτιμο κέρδος από τη διαδικασία που αφορά το σήμερα είναι ότι «πάρα πολύς κόσμος, ειδικά οι ενήλικοι μαθητές, βλέπουν τα μαθήματα σαν διέξοδο. Με τα μαθήματα κρατάνε ένα κομμάτι της καθημερινότητάς τους, από το οποίο αντλούν μια αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά».

Από το σχολείο υπάρχει επίσης η πρόθεση για αυτούσια ψυχολογική στήριξη. «Θέλουμε να κάνουμε συνεδρίες ψυχολογικές υποστήριξης, χωρίς να θέλουμε να υποκαταστήσουμε κάποια διαδικασία που υπήρχε. Επειδή όμως έχουμε ψυχολόγους που έχουν προθυμοποιηθεί να ασχοληθούν, θα ξεκινήσουμε και σ’ αυτόν τον τομέα τη δράση μας από την επόμενη εβδομάδα».

Αντιγραφή από την "Αυγή". 

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Γυναίκες έτοιμες για όλα", του Ν. Κόουλ, Κυριακή 8 Μαρτίου στις 19:30

Η πρώτη προβολή του Μαρτίου συμπίπτει με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Η κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας θα προβάλει την Κυριακή 8 Μαρτίου την ταινία "Γυναίκες έτοιμες για όλα" (Made in Dagenham) του σκηνοθέτη Νάιτζελ Κόουλ με τους Σάλι Χόκινς, Μπομπ Χόσκινς, Ρόζαμουντ Πάικ, Μιράντα Ρίτσαρντσον, Αντρεα Ράιζμπορο, Τζέιμ Γουίνστοουν, Λορέιν Στάνλεϊ, Τζέραλντιν Τζέιμς, στις 19.30 στο σπίτι της Μεσοποταμίας.

 Σχετικά με την ταινία:

"Σε  ένα  εργοστάσιο  συναρμολόγησης  αυτοκινήτων  της  Ford  μια  ομάδα  168 γυναικών  υπό  την καθοδήγηση  της  Rita (Sally Hawkins από το Happy-Go-Lucky), της Lisa (το ex Bond girl Rosamund Pike) και της Barbara (Miranda  Richardson),  ενώνονται  και  κατεβαίνουν  σε  απεργία  προκειμένου  να  διεκδικήσουν  τα  εργασιακά  τους  δικαιώματα  και  κυρίως  το  να αναγνωριστεί  η  δυσκολία  της  εργασίας  τους και  να  ανταμειφτεί  ισότιμα  με  την  αντίστοιχη  αντρική.
Το  happy  end  είναι  εξασφαλισμένο  γιατί η  ταινία  Made in  Daghenham  είναι  βασισμένη  σε  πραγματικά  γεγονότα, αποτελεί  δραματοποίηση  της  απεργίας  του  1968  στην  Ford  Dagenham   η  οποία  οδήγησε  στην  ψήφιση  νόμου το  1970 (Equal Pay Act) που  απαγόρευε  οποιαδήποτε  ευνοϊκή  μεταχείριση  των  αντρών  όσον  αφορά  στην  αμοιβή  και  στις  εργασιακές  συνθήκες."

Αμαλία Μουστάκη, filmboy.gr
Πηγή : http://www.filmboy.gr/2010/12/made-in-dagenham.html

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν αλλά αν θέλετε μπορείτε να συνεισφέρετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας. Επιπλέον, η Μεσοποταμία έχει ξεκινήσει μόνιμη καμπάνια για τη στήριξη προσφυγόπουλων συλλέγοντας σχολικά είδη, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του σχολείου (καθημερινά 16:00-22:00 και Σάββατο 10:30-18:30), όσο και σε κάθε εκδήλωση της Μεσοποταμίας, στο σπίτι μας, Πλάτωνος 13, Μοσχάτo.

Περισσότερα για την καμπάνια αυτή:
https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/

Σας περιμένουμε!

https://www.facebook.com/events/569939613602245/

 

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Ο Δράκος" του Νίκου Κούνδουρου, Κυριακή 23 Φεβρουαρίου στις 19:30

Οι προβολές μας συνεχίζονται! Αυτήν την Κυριακή 23/02, με αφορμή τη συμπλήρωση 3 χρόνων από τον θάνατο του Νίκου Κούνδουρου, η ταινία "Ο Δράκος", στις 19.30 στο σπίτι της Μεσοποταμιας. Πρωταγωνιστούν: Ντίνος Ηλιόπουλος, Γιάννης Αργύρης, Μαργαρίτα Παπαγεωργίου, Θανάσης Βέγγος. Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις. Διάρκεια: 103' (Ασπρόμαυρη).

Σχετικά με τον δράκο:

Ο Δράκος, γυρισμένος το 1956, αποτελεί την σημαντικότερη και διαχρονικότερη ταινία του σπουδαίου δημιουργού Νίκου Κούνδουρου. Ο Κούνδουρος, μετά την Μαγική Πόλη (1955) παραδίδει μια άκρως ριζοσπαστική κινηματογραφική σπουδή πάνω στην μετεμφυλιακή Ελλάδα. Βρισκόμαστε 7 χρόνια μετά το τέλος του ελληνικού εμφυλίου. Μια κοινωνία καθημαγμένη και τρομαγμένη επιβιώνει κάτω από την σκιά της αστυνομοκρατίας, της φτώχειας και του παρακράτους των νικητών του εμφυλίου. Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο τριαντάχρονος τότε Νίκος Κούνδουρος, μεταφέρει, με τρόπο πρωτοποριακό, ένα διεισδυτικό πολιτικό και κοινωνικό ψυχογράφημα γραμμένο από τον σπουδαίο Ιάκωβο Καμπανέλλη. Ο Δράκος μέχρι και σήμερα κατατάσσεται στις κορυφαίες στιγμές του ελληνικού σινεμά.

Πηγή : https://artic.gr/o-drakos-nikos-koundouros/

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν αλλά αν θέλετε μπορείτε να συνεισφέρετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας. Επιπλέον, η Μεσοποταμία έχει ξεκινήσει μόνιμη καμπάνια για τη στήριξη προσφυγόπουλων συλλέγοντας σχολικά είδη, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του σχολείου (καθημερινά 16:00-22:00 και Σάββατο 10:30-18:30), όσο και σε κάθε εκδήλωση της Μεσοποταμίας, στο σπίτι μας, Πλάτωνος 13, Μοσχάτo.

Περισσότερα για την καμπάνια αυτή:
https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/

Σας περιμένουμε!

 

Τσικνοπέμπτη στο σπίτι της Μεσοποταμίας

Την Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου από τις 20.00 και μετά στο σπίτι της Μεσοποταμίας, φορέστε μάσκες, καπέλα, περούκες και ελάτε να γιορτάσουμε.

Το "τραπέζι" μας θα είναι ανοιχτό σε όλες και όλους και εκτός από τα καθιερωμένα της ημέρας θα περιλαμβάνει όσπρια και σαλάτες, όλα με προαιρετική συνεισφορά για την οικονομική ενίσχυση των δράσεων της Μεσοποταμίας.

  

https://www.facebook.com/events/242811573391720/

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Ερωτική Επιθυμία", του Γουόνγκ Καρ-Βάι, Κυριακή 16 Φεβρουαρίου στις 19:30

Συνεχίζουμε τις προβολές μας αυτή την Κυριακή, 16/02, με  την ταινία  "Ερωτική Επιθυμία", του Γουόνγκ Καρ-Βάι (2000,  Έγχρ., 98΄), με τους  Τόνι Λενγκ, Μάγκι Τσενγκ. 

Σχετικά με την Ερωτική Επιθυμία:

Μια ιστορία αγάπης στο Χονγκ Κονγκ του 1962 συλλαμβάνει ο φακός του Kar-wai Wong. Όμως δεν είναι ένας έρωτας σαν όλους τους άλλους: Ο Chow (Tony –Chunking Express- Leung), αρχισυντάκτης μιας τοπικής εφημερίδας και η μυστηριώδης Li-zhen (Maggie –Chinese Box- Cheung) μοιράζονται ένα κοινό μυστικό. Οι σύζυγοί τους διατηρούν ερωτική σχέση, και η ανακάλυψη αυτή θα τους φέρει πιο κοντά. Όχι όμως όσο κοντά θα ήθελαν: Η αμοιβαία τους έλξη θα προσκρούσει στον τοίχο που έχτισαν γι αυτούς τα “νόμιμά” τους ταίρια, με την υποχώρησή τους στις επιθυμίες της σάρκας να τους υποβιβάζει αυτόματα στην ίδια –ανήθικη- κατηγορία με αυτούς. Ο ηθικός αυτός φραγμός θα τους καταδικάσει στο ανυπόφορο καθημερινό βίωμα του ανεκπλήρωτου έρωτα, με τον Wong να καταγράφει τις απελπισμένες τους ματιές, τις σπαραχτικές ψυχικές τους κραυγές, τον υπομονετικό τους αυτοβασανισμό με τρόπο σχεδόν ιεροτελεστικό, διεισδύοντας στις πιο μύχιες πτυχές των συναισθημάτων τους.
Μέσα από τόνους σκληρού χιούμορ και απέραντου λυρισμού –συνεπικουρούμενος και από την προκλητικά καταθλιπτική μουσική των βιολιών του Shigeru Umebayashi -, η Ερωτική Επιθυμία καταθέτει μια συνταρακτική σπουδή στον ανεκπλήρωτο πόθο και τον σπαραγμό που αυτός προκαλεί, πλήρως απαισιόδοξη και λυτρωτικά αντί-Χολιγουντιανή.

Πηγή: http://www.cine.gr/film.asp?id=1913&page=4 

Κυριακή 16/2, στις 19:30. Όπως πάντα, στο σπίτι της Μεσοποταμίας - Πλάτωνος 13, Μοσχάτο.

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν αλλά αν θέλετε μπορείτε να συνεισφέρετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας. Επιπλέον, η Μεσοποταμία έχει ξεκινήσει μόνιμη καμπάνια για τη στήριξη προσφυγόπουλων συλλέγοντας σχολικά είδη, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του σχολείου (καθημερινά 16:00-22:00 και Σάββατο 10:30-18:30), όσο και σε κάθε εκδήλωση της Μεσοποταμίας, στο σπίτι μας, Πλάτωνος 13, Μοσχάτo.

Περισσότερα για την καμπάνια αυτή:
https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/

Σας περιμένουμε!

https://www.facebook.com/events/500777634205601/

 

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "The Artist", του Μισέλ Χαζαναβίσιους, Κυριακή 9 Φεβρουαρίου στις 19:30

Συνεχίζουμε τις προβολές μας αυτή την Κυριακή, 9/2, με έναν μικρό φόρο τιμής στα Όσκαρ καλύτερης ταινίας και την ταινία  "The Artist", του Μισέλ Χαζαναβίσιους (2011, Α/Μ, 100΄), με τους Ζαν Νριζαρντέν και τη Μπερενίς Μπεζό. 

Σχετικά με το "The Artist":

"Το 1927 ο Τζορτζ Βαλεντίν είναι ο μεγαλύτερος σταρ του βωβού στο Χόλιγουντ. Γνωρίζει κι ερωτεύεται τη νεαρή χορεύτρια Πέπι Μίλερ, η οποία με τον ερχομό του ομιλούντος θα δει την καριέρα της να απογειώνεται, ενώ η δική του παίρνει την κατιούσα."
Η ταινία είναι ασπρόμαυρη και σχεδόν ολόκληρη βωβή. Η πρεμιέρα της πραγματοποιήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών όπου ο Ντιζαρντέν κέρδισε το βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού.

Κυριακή 9/2, στις 19:30. Όπως πάντα, στο σπίτι της Μεσοποταμίας - Πλάτωνος 13, Μοσχάτο.

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν αλλά αν θέλετε μπορείτε να συνεισφέρετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας. Επιπλέον, η Μεσοποταμία έχει ξεκινήσει μόνιμη καμπάνια για τη στήριξη προσφυγόπουλων συλλέγοντας σχολικά είδη, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του σχολείου (καθημερινά 16:00-22:00 και Σάββατο 10:30-18:30), όσο και σε κάθε εκδήλωση της Μεσοποταμίας, στο σπίτι μας, Πλάτωνος 13, Μοσχάτo.

Περισσότερα για την καμπάνια αυτή:
https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/

Σας περιμένουμε! 
https://www.facebook.com/events/538794746721964/

Παρουσίαση Βιβλίου: "Ο εγγονός της Άννας" του Γιώργου Μπουγελέκα, Σάββατο 8/2 στις 19.30

Η Κίνηση Πολιτών Μοσχάτου Μεσοποταμία, με αφορμή το βιβλίο του Γιώργου Μπουγελέκα "Ο εγγονός της Άννας", διοργανώνει συζήτηση για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Αθήνας και την άνοδο του νεοναζισμού στην Ευρώπη.

Το Σάββατο 8/2 στις 19.30, στο Σπίτι της Μεσοποταμίας (Πλάτωνος 13, Μοσχάτο).

Θα μιλήσουν:
Μιχάλης Σπουρδαλάκης - καθηγητής ΕΚΠΑ, κοσμήτωρ της Σχολής Πολιτικών Επιστημών
Γιώργος Μπουγελέκας - συγγραφέας

Θα διαβάσει αποσπάσματα και θα τραγουδήσει η Στέλλα Μακρή.
Συνοδεία κιθάρας: Δημήτρης Κλαυδιανός

 https://www.facebook.com/events/517243858912125/

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Πάμπτωχοι Α.Ε.", του Αντώνη Κόκκινου, Κυριακή 2 Φεβρουαρίου στις 19:30

Συνεχίζουμε τις προβολές μας αυτή την Κυριακή, 2/2, με την κωμωδία "Πάμπτωχοι Α.Ε.", του Αντώνη Κόκκινου (2001, Έγχρωμο, 92΄), με τους Γιάννη Μπέζο, Χρήστο Βαλαβανίδη, Δάφνη Λαμπρόγιαννη και Νάντια Μπουλέ. Η προβολή θα γίνει παρουσία του σκηνοθέτη. 

Σχετικά με το "Πάμπτωχοι Α.Ε.":

"Ο Οδυσσέας Χιτώνας ιδρύει την ΠΑΜΠΤΩΧΟΙ ΑΕ και "ξανακερδίζει" τη ζωή του μέσω ενός ιδιαίτερου συστήματος ανακύκλωσης απορριμμάτων.
Με αφηγητή ένα ραδιοφωνικό σταθμό και περιβάλλον την παράνοια της πόλης και τις "ιδιαιτερότητες" ξεχασμένων συνοικιών και των κατοίκων της, ξετυλίγεται μια σουρεαλιστική κωμωδία. Ο Οδυσσέας Χιτώνας στρατολογεί χιλιάδες απελπισμένους και άνεργους και καταφέρνει να σώσει την πόλη από τα σκουπίδια που την απειλούν".

(Πηγή: Θωμάς Τσατσαρέλης, cine.gr)

Κυριακή, 2/2, στις 19:30. Όπως πάντα, στο σπίτι της Μεσοποταμίας - Πλάτωνος 13, Μοσχάτο. Μαζί μας θα είναι και ο σκηνοθέτης της ταινίας, κος. Αντώνης Κόκκινος.

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν αλλά αν θέλετε μπορείτε να συνεισφέρετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας. Επιπλέον, η Μεσοποταμία έχει ξεκινήσει μόνιμη καμπάνια για τη στήριξη προσφυγόπουλων συλλέγοντας σχολικά είδη, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του σχολείου (καθημερινά 16:00-22:00 και Σάββατο 10:30-18:30), όσο και σε κάθε εκδήλωση της Μεσοποταμίας, στο σπίτι μας, Πλάτωνος 13, Μοσχάτo.

Περισσότερα για την καμπάνια αυτή:
https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/

Σας περιμένουμε!

https://www.facebook.com/events/2406592552780013/

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Η Μεγάλη Ουτοπία", του Φώτου Λαμπρινού, Κυριακή 26 Ιανουαρίου στις 19:30

Συνεχίζουμε τις προβολές μας αυτή την Κυριακή, 26/1, με την προβολή του ντοκιμαντέρ "Η Μεγάλη Ουτοπία", του Φώτου Λαμπρινού (2017, 90΄). Μαζί μας θα είναι και ο σκηνοθέτης.

Σχετικά με την ταινία:

"Έχοντας περάσει ένας αιώνας από τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ό αιώνα και την ανθρωπότητα, ο Φώτος Λαμπρινός διερωτάται για το νόημα μιας ουτοπίας που συνεπήρε εκατομμύρια ανθρώπους, χρησιμοποιώντας υλικό που συγκεντρώθηκε μέσα από έρευνα ολόκληρων δεκαετιών. Η ταινία του αφηγείται την πρώτη κρίσιμη διαδρομή (1917-1934) του οράματος που συνεπήρε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη, γέννησε μεγάλες ελπίδες, όνειρα, οράματα και μαζί εξεγέρσεις, πολέμους και καταστροφές. Και μιλάει γι' αυτό το όραμα στη χώρα που γεννήθηκε, τη Σοβιετική Ένωση, ανατρέποντας πολλά από τα μέχρι σήμερα γνωστά στερεότυπα. Το σενάριό της υπογράφει ο Φώτος Λαμπρινός που είναι και ο αφηγητής στην ελληνοουκρανικής παραγωγής ταινία του, ενώ τη μουσική υπογράφει η Olesya Rostovskaya".

(Πηγή: Εφημερίδα Αυγή)

Κυριακή, 26/1, στις 19:30. Όπως πάντα, στο σπίτι της Μεσοποταμίας - Πλάτωνος 13, Μοσχάτο.

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν, αλλά μπορείτε αν θέλετε να συνεισφέρετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας. Επιπλέον, το Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας έχει ξεκινήσει μόνιμη καμπάνια για τη στήριξη προσφυγόπουλων συλλέγοντας σχολικά είδη, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του σχολείου (καθημερινά 16:00-22:00 και Σάββατο 10:30-18:30), όσο και σε κάθε εκδήλωση της Μεσοποταμίας, συμπεριλαμβανομένων και των προβολών της Κινηματογραφικής Λέσχης.

Περισσότερα για την καμπάνια:
https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/

Σας περιμένουμε!  

https://www.facebook.com/events/603502997156341/

 

Σάββατο 25 Ιανουαρίου - Κοπή πίτας & συλλογική κουζίνα

Το Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2020 στις 8.00 μ.μ, η κίνηση πολιτών Μοσχάτου Μεσοποταμία, θα κόψει την πρωτοχρονιάτικη πίτα, με συλλογική κουζίνα από τους φίλους της Μεσοποταμίας και τα μέλη της Τράπεζας Χρόνου. 

Στο σπίτι της Μεσοποταμίας (Πλάτωνος 13, Μοσχάτο).

 

Στηρίζουμε με σχολικά είδη τα προσφυγόπουλα στις δομές της Αθήνας και το καλάθι αλληλεγγύης της Μεσοποταμίας με τρόφιμα μακράς διάρκειας.

Περισσότερα για την καμπάνια:
https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/
https://www.facebook.com/events/637707043439298/

 

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο" του Ρόμπερτ Μουρ, Κυριακή 19 Ιανουαρίου στις 19:30

Η επόμενη προβολή μας θα λάβει χώρα αυτή την Κυριακή, 19/1, με την κλασσική κωμωδία μυστηρίου "Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο", του Ρόμπερτ Μουρ ("Murder by Death", 1976, Έγχρωμο, 94΄), σε σενάριο Νιλ Σάιμον, με τους Αλεκ Γκίνες, Ντέιβιντ Νίβεν, Πίτερ Σέλερς, Τρούμαν Καπότε, Τζέιμς Κόκκο, Πίτερ Φολκ.

Σχετικά με την ταινία:

"Ένα all-star cast που ξεκινά από τον Τρούμαν Καπότε και δεν τελειώνει στον Πίτερ Σέλερς, στη θρυλική ταινία του Ρόμπερτ Μουρ από το 1976, που χαρακτηρίζεται από τη χαρισματική πένα του Νιλ Σάιμον και την πεισματική της στάση να μην πάρει ποτέ τον εαυτό της στα σοβαρά."

(Πηγή: Δημήτρης Δημητρακόπουλος - flix.gr)

Κυριακή, 19/1, στις 19:30. Όπως πάντα, στο σπίτι της Μεσοποταμίας, Πλάτωνος 13, Μοσχάτο.

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν, αλλά μπορείτε αν θέλετε να συνεισφέρετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας. Επιπλέον, το Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας έχει ξεκινήσει μόνιμη καμπάνια για τη στήριξη προσφυγόπουλων συλλέγοντας σχολικά είδη, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του σχολείου (καθημερινά 16:00-22:00 και Σάββατο 10:30-18:30), όσο και σε κάθε εκδήλωση της Μεσοποταμίας.

Περισσότερα για την καμπάνια: https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/

Σας περιμένουμε!  

https://www.facebook.com/events/623936648416610/

 

Κινηματογραφική Λέσχη Μεσοποταμίας: "Ένας Χωρισμός" του Ασγκάρ Φαραντί, Κυριακή 12 Ιανουαρίου στις 19:30

Ξαναρχίζουμε τις προβολές μας αυτή την Κυριακή, 12/1, με την αριστουργηματική ταινία "Ένας Χωρισμός" του Ασγκάρ Φαραντί (2011, Έγχρωμο, 123΄), με τους Σαχάμπ Χοσεϊνί, Λεϊλά Χατάμι, Πέιμαν Μοάντι.

Σχετικά με την ταινία:

"Ένα αριστούργημα που παρουσιάζει την πολύπλοκη εξουσία του τρίπτυχου «κράτος, θρησκεία, οικογένεια» και πώς αυτό διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό, την προσωπική ηθική και τις σχέσεις των ανθρώπων. Από τις ταινίες που σ' οδηγούν να βγεις βουβός από την αίθουσα, αλλά με εκκωφαντικούς διαλόγους να διαδραματίζονται στο μυαλό σου. Χρυσή Άρκτος και βραβεία ανδρικής και γυναικείας ερμηνείας στο πρόσφατο φεστιβάλ Βερολίνου".

(Πηγή: Πόλυ Λυκούργου - flix.gr)

Κυριακή, 12/1, στις 19:30. Όπως πάντα, στο σπίτι της Μεσοποταμίας, Πλάτωνος 13, Μοσχάτο.

Η είσοδος είναι πάντα δωρεάν, αλλά μπορείτε αν θέλετε να συμβάλετε στο Καλάθι της Αλληλεγγύης με τρόφιμα μακράς διαρκείας. Επιπλέον, το Αλληλέγγυο Σχολείο Μεσοποταμίας έχει ξεκινήσει μόνιμη καμπάνια για τη στήριξη προσφυγόπουλων συλλέγοντας σχολικά είδη, τόσο κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του σχολείου (καθημερινά 16:00-22:00 και Σάββατο 10:30-18:30), όσο και σε κάθε εκδήλωση της Μεσοποταμίας, στο σπίτι μας, Πλάτωνος 13, Μοσχάτο.

Περισσότερα για την καμπάνια:
https://www.mesopotamia.gr/el/kampania-syllogis-scholikon-eidon-gia-prosfygopoula/

Σας περιμένουμε! 

https://www.facebook.com/events/395202174614361/

 

Μιά συνέντευξη του Δημήτρη Κουσουρή στον Χρήστο Κορολή για το 3point Magazine

Δημήτρης Κουσουρής: «Βρισκόμαστε εν μέσω μιας ολοκληρωτικής μετάλλαξης των αστικών δημοκρατιών»

Το 3point magazine δημοσιεύει μια συζήτηση του Δημήτρη Κουσουρή  με τον Χρήστο Κορολή.


Συνάντησα τον Δημήτρη Κουσουρή στο πλαίσιο της ολιγοήμερης επίσκεψής μου στη Βιέννη, όπου ζει τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια και εργάζεται ως ιστορικός στο πανεπιστήμιο της Βιέννης. Δώσαμε ραντεβού σε μια ιστορική καφετέρια στο κέντρο της πόλης.
Χ.Κ.: Δημήτρη, λείπεις περίπου 20 χρόνια από την Ελλάδα, πως παρακολουθείς τα πολιτικά πράγματα;
Δ.Κ.: Τα παρακολουθώ, ανελλιπώς με την έννοια ότι, φίλοι, παλιοί μου σύντροφοι συνάδελφοι, η οικογένειά μου έχουν μείνει πίσω, γύρισα για ένα συν ένα χρόνο στην Ελλάδα στις αρχές της κρίσης και τέλος πάντων ποτέ δε σταμάτησα να έχω ανοιχτούς λογαριασμούς με την πατρίδα…
Χ.Κ.: Η περίοδος που λείπεις από την Ελλάδα, ειδικά από το 2008 και μετά, είναι μια περίοδος ανελλιπούς πολιτικού ενδιαφέροντος για τη χώρα. Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι θα ήθελες να είσαι εδώ και να τα ζεις όλα από κοντά;
Δ.Κ.: Πολλές φορές.To 08 με την εξέγερση του Δεκέμβρη το είχα νιώσει. Θυμάμαι εκείνο τον καιρό ήμουν στο Παρίσι και παίρναμε πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις, είχαμε κάνει μεταξύ άλλων μια κατάληψη και στο ελληνικό προξενείο. Το ένιωσα όμως και στις κινητοποιησεις του 11-12 και στο δημοψήφισμα του 15.
Χ.Κ.: Θεωρείς ότι η αφοσίωσή σου στην επιστήμη σου έχει αλλάξει τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα;
Δ.Κ.: Η ιστορία μας βοηθάει να αντιληφθούμε το παρόν σε μια ευρύτερη προοπτική αλλά και μας μαθαίνει συχνά περισσότερα για το παρόν στο οποίο γράφει, παρά για το παρελθόν το οποίο μελετά. Άρα, ασχολούμενος με την ιστορία, είμαι λίγο περισσότερο αφοσιωμένος στο παρόν.
Χ.Κ.: Έχοντας ζήσει σε διαφορετικά μέρη (Γαλλία, Αμερική, Γερμανία, Αυστρία) βλέπεις την Ελληνική κοινωνία ξεχωριστή; Τι κοινά και τι διαφορές βρίσκεις με άλλες δυτικές κοινωνίες; 
Δ.Κ.: Νομίζω οφείλουμε να μην αντιλαμβανόμαστε την ελληνική κοινωνία ξεχωριστά από το διεθνή περίγυρο. Το ελληνικό κράτος συγκροτήθηκε ως όριο της «πολιτισμένης» ή «χριστιανικής» δύσης με την Ανατολή, και με αυτή την έννοια υπήρξε, και παραμένει, ένας ευαίσθητος δείκτης των διεθνών εξελίξεων.  Έτσι π.χ. στο μακρύ 19ο αιώνα, οι διαφορετικές φάσεις συγκρότησης του νεοελληνικού κράτους, περιγράφουν -ή ενίοτε προοιωνίζουν- τη μετάβαση από την εποχή των αυτοκρατοριών σε αυτή των εθνών-κρατών. Πιο πρόσφατα, ο ελληνικός εμφύλιος και η έκβασή του διαμόρφωσαν ένα ιδεολογικό και γεωπολιτικό σύνορο του Ψυχρού Πολέμου, ενώ η Μεταπολίτευση αποτέλεσε τμήμα μιας ευρύτερης διαδικασίας «εκδημοκρατισμού» των πολιτικών συστημάτων στον ευρωπαϊκό (αλλά και τον παγκόσμιο) Νότο (του κατά Χάντινγκτον «τρίτου κύματος»). Έτσι και σήμερα, η «ελληνική κρίση» της ευρωζώνης αποτελεί έναν κόμβο στη διαδικασία αντιδραστικής μετάλλαξης της ΕΕ.
Χ.Κ.: Στην Ελλάδα λέμε συχνά ότι τα πάντα συμβαίνουν καθυστερημένα και ότι είμαστε διαχρονικά συνήθως πίσω από τις πολιτικές εξελίξεις. Πόσο σύμφωνο σε βρίσκει αυτή η άποψη;
Δ.Κ.: Τούτο είναι κατά τη γνώμη μου μια κοινή πλάνη που έχει καλλιεργηθεί κυρίως από διανοούμενους και ρεύματα του συντηρητικού φάσματος, κι αποτελεί τρόπον τινά το «προπατορικό αμάρτημα» της εθνικής ιδεολογίας: το σχήμα της «πορείας προς τη Δύση». Πρόκειται για μια αντίληψη που βασικά υποστηρίζει ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα υπανάπτυκτη, που καλείται να ακολουθήσει τα πρότυπα της «πολιτισμένης Δύσης». Η καλλιέργεια αυτής της αντίληψης αποτελεί εν πολλοίς τον τρόπο με τον οποίο οι συντηρητικές δυνάμεις αναπτύσσουν μια ιδεολογία πειθάρχησης και επιβολής αντιδραστικών κοινωνικών μεταρρυθμίσεων στο εσωτερικό, και μετατροπής των εθνικών συνόρων σε σύνορα μιας «λευκής» και «χριστιανικής» Ευρώπης. Ωστόσο και η αριστερά έχει συμβάλλει στην ίδια πλάνη κάνοντας λόγο συχνά για καχεξία της αστικής τάξης ή για τη «δυσχρονία» μιας ατελούς και καθυστερημένης νεοτερικότητας. Με αυτόν τον τρόπο αυτο-αφοπλίζεται, αφού μια τέτοια ανάλυση της στερεί τη δυνατότητα κάθε πολιτικής στόχευσης που μπορεί να υπερβαίνει τα όρια ενός απλού εκδημοκρατισμού των υπαρκτών πολιτικών θεσμών.
Η ανισόμετρη ανάπτυξη είναι δομικό στοιχείο του  καπιταλισμού. Η Ελλάδα είχε ευθύς εξ αρχής συνδεθεί με τις εξελίξεις της διπλής επανάστασης – τεχνολογικής και κοινωνικής – από τα τέλη 18^ου και τις αρχές του 19^ου αιώνα. Υπήρξε, επίσης μια χώρα στην οποία, ακολουθώντας και υπηρετώντας αυτούς τους μετασχηματισμούς, αναπτύχθηκαν αρκετά πρώιμα σοσιαλιστικά ρεύματα. Από αυτή τη σκοπιά, αν η εαμική επανάσταση αποτέλεσε ένα μείζον επεισόδιο της διαλεκτικής πολέμου και επανάστασης στον 20ο αιώνα, ο εγκλωβισμός στο στενό ορίζοντα του «αστικού εκσυγχρονισμού» στοίχισε την ακύρωση ακόμα και αυτής της «ρεαλιστικής» ελάχιστης στόχευσης, όπως συνέβη εξάλλου και στη «χαμένη άνοιξη» των Ιουλιανών 20 χρόνια μετά, αλλά και το 1974 στη σιδηρόφρακτη μεταπολίτευση του Καραμανλή… Τα όρια της αποτελεσματικότητας αυτής της αντίληψης αποτυπώνονται σήμερα στην πρόταση της εισαγγελέα στη δίκη της Χρυσής Αυγής ή στον κωμικοτραγικό «έλεγχο της αστυνομικής αυθαιρεσίας» από την επιτροπή Αλιβιζάτου, την ώρα που η ΕΛΑΣ παραβιάζει πλέον καθημερινά και συστηματικά κάθε έννοια δικαιώματος και κράτους δικαίου.
Χ.Κ.: Διανύουμε μια περίοδο μαζικών εξεγέρσεων σε διαφορετικά σημεία του πλανήτη, από την Γαλλία μέχρι το Χονγκ- Κόνγκ και το Ιράκ. Υπάρχει κάτι που συνδέει αυτά τα κινήματα;
Δ.Κ.: Ναι, η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζόμενων. Βρισκόμαστε ενώπιον μιας αντιδραστικής στροφής στην ίδια την καρδιά του λεγόμενου δυτικού αναπτυγμένου κόσμου, που τη δεκαετία του 1990 ακόμα παρουσιαζόταν ως πρωταθλητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, των ατομικών δικαιωμάτων. Στον νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας, οι αναπτυσσόμενες οικονομίες της περιφέρειας, που στηρίζονται σε φθηνά εργατικά χέρια και στην ατροφία θεσμών κοινωνικής προστασίας και δημοκρατικών ελευθεριών ασκούν πίεση στις μητροπόλεις του δυτικού καπιταλισμού που, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό, εντατικοποιούν την εκμετάλλευση της εργασίας μειώνοντας το μισθολογικό της κόστος, τσακίζοντας ό,τι απόμεινε από το κοινωνικό κράτος της πρώτης μεταπολεμικής περιόδου και πατώντας στη στυγνή εκμετάλλευση του πιο αδύναμου κομματιού της εργατικής τάξης που είναι οι μετανάστες.
Χ.Κ. : Άρα πιστεύεις ότι οδεύουμε σε μια νέα καπιταλιστική κρίση;
Δ.Κ. : Βρισκόμαστε εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης και μιας εν εξελίξει ολοκληρωτικής μετάλλαξης των δυτικών δημοκρατιών. Αν μετά την προηγούμενη κρίση η διατήρηση της «ανταγωνιστικότητας» του δυτικού καπιταλισμού επιτεύχθηκε μέσα από την κίνηση αποβιομηχάνισης και μεταφοράς παραγωγικών μονάδων και κεφαλαίων στον αναπτυσσόμενο κόσμο όπου οι πρώτες ύλες και η εργασία κόστιζαν λιγότερο, στα πλαίσια του σημερινού παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, αυτή περνάει μέσα από τη νομιμοποίηση και θεσμοποίηση του ρατσισμού, την υπονόμευση βασικών λειτουργιών του κοινοβολευτισμού και του κράτους δικαίου, την κατά μέτωπο επίθεση στις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Εξάλλου, η σημερινή μετάλλαξη έχει μεταξύ άλλων τις ρίζες της και στη δεκαετία του 1970 και στην προηγούμενη καπιταλιστική κρίση, από την οποία προέκυψε αφενός ο νεοφιλελευθερισμός ως κυρίαρχη μορφή διαχείρισης της κρίσης και αφετέρου οι διάφορες εκδοχές μαζικών νέο- ή μετα-φασιστικών κομμάτων που συγκροτήθηκαν με αντιπαγκοσμοιποιητική και αντιμεταναστευτική αιχμή. Μιλάμε δηλαδή για δύο διαφορετικές και κατ’αρχάς διακριτές απόπειρες να πληγεί το κοινωνικό και πολιτικό κεκτημένο του μεταπολεμικού κοινωνικού συμβολαίου στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, που φαίνονται σήμερα να συμμαχούν ή να οσμώνονται με την ανάδειξη ηγεσιών βοναπαρτικού τύπου που συγκλίνουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο τρίπτυχο οικονομικός νεοφιλελευθερισμός-κρατικός αυταρχισμός-κλειστά σύνορα.
Χ.Κ.: Επομένως, πως θα χρωμάτιζες τον σημερινό πολιτικό χάρτη σε ευρωπαϊκό επίπεδο;
Δ.Κ.: Μιλάμε για μια τρομακτική μετατόπιση όλου του πολιτικού συστήματος προς τα δεξιά, η οποία οφείλεται στην αδυναμία, υποχώρηση ή και διάλυση του οργανωμένου εργατικού κινήματος. Λέγοντας «εργατικό κίνημα» δεν εννοώ μόνο τα σωματεία και τη δυνατότητά του κόσμου να διαπραγματεύεται συλλογικά την εργασιακή του δύναμη, αλλά και τον πολιτισμό που γεννά αυτή η δυνατότητα. Σήμερα παρατηρούμε μεταξύ άλλων μια αναδίπλωση και υποχώρηση των σωματείων από το δημόσιο χώρο, αδυναμία ενσωμάτωσης νέων τμημάτων της  τάξης και συγκρότησης μιας νέας συλλογικής ταυτότητας. Το πρώτο μεγάλο εμπόδιο που θα χρειαστεί να ξεπεράσουμε, είναι η ντροπή των φτωχών αυτού του κόσμου, και το πρώτο καθήκον η αποκατάσταση της περηφάνιας τους ως παραγωγών του κοινωνικού πλούτου.
Χ.Κ.: Στο παρελθόν, ως φοιτητής, έχεις υπάρξει μαχητικός συνδικαλιστής. Πρόσφατα και με κύρια αφορμή την πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου φαίνεται το φοιτητικό κίνημα να ξυπνάει και να ανασυγκροτείται. Διαβλέπεις σήμερα προοπτικές μιας φρέσκιας νεολαιίστικης αντίστασης; 
Δ.Κ.: Σε μια φάση συνολικής επίθεσης και διάλυσης των εργατικών δικαιωμάτων της νεολαίας, το πανεπιστήμιο αποτελεί ίσως τον τελευταίο χώρο εντός του οποίου μπορούν οι νέοι και οι νέες να συγκροτούνται ως μαζικό κίνημα για τη συλλογική διαπραγμάτευση της εργατικής τους δύναμης. Γι’ αυτό ένα από τα πρώτα μέτρα που πήρε αυτή η κυβέρνηση ήταν να χτυπήσει το πανεπιστημιακό άσυλο, το πανεπιστήμιο δηλ. ως έναν χώρο μαζικής διαβούλευσης και οργάνωσης. Με αυτή την έννοια, αυτά που λένε για «σχολικούς» και «εξωσχολικούς», μικρή σημασία έχουν. Όπως και το Πολυτεχνείο το 73 και οι κινητοποιήσεις της μεταπολίτευσης, έτσι και οποιαδήποτε συλλογική οργάνωση και διεκδίκηση θα είναι αποτέλεσμα της κοινής δράσης των φοιτητών και των εργαζομένων. Οι έξω και οι μέσα έχουν κοινά συμφέροντα, ακριβώς επειδή είναι το κοινό τους παρόν και μέλλον που διακυβεύεται.
Το ελληνικό πανεπιστήμιο, όπως κι εκείνα της Γαλλίας ή της Ιταλίας π.χ., έχει μια μακρά δημοκρατική παράδοση, ιδιαίτερα από τη μεταπολίτευση και μετά, που αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης μορφωτικής διαδικασίας. Αυτή η παράδοση παράγει εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης της γνώσης, συγκροτεί μηχανισμούς μεταβίβασης της συλλογικής εμπειρίας και μνήμης και αποτελεί διακριτικό στοιχείο της ελληνικής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης που δεν θίγει -το αντίθετο μάλιστα- την ποιότητά της. Την ποιότητα της εκπαίδευσης την υπονομεύει η έλλειψη χρηματοδότησης, η επισφαλής εργασία για ολοένα και περισσότερους διδάσκοντες και ερευνητές, ή η κηδεμόνευση της έρευνας από ιδιωτικά συμφέροντα που υπαγορεύουν ενίοτε και τις προτεραιότητες των μελών ΔΕΠ. Και μιας και μιλάμε για άσυλο και αριστείες, ας μην ξεχνάμε ότι οι «αριστείες» πολλών κομματικών στελεχών έχουν περάσει μέσα από κατεξοχήν συναλλαγές των δύο φοιτητικών κυβερνητικών παρατάξεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι η ΠΑΣΠ έχει επιβιώσει, ενώ το ΠΑΣΟΚ έχει πάψει ουσιαστικά να υπάρχει. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί ακριβώς διασφάλιζε, με διάφορους τρόπους, μηχανισμούς ή σχέσεις ανάμεσα σε φοιτητές και καθηγητές, τρόπους ανέλιξης και επαγγελματικής αποκατάστασης στον πανεπιστημιακό χώρο.
Χ.Κ.: Μίλησες πριν για τρομακτική συντηρητική μετατόπιση του πολιτικού χάρτη σε διεθνές επίπεδο. Σε ποιο βαθμό πιστεύεις ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει ενσωματώσει ακροδεξιά ρητορική;
Δ.Κ.: Η Νέα Δημοκρατία ενσωμάτωσε πολλά κομμάτια της ακροδεξιάς ατζέντας για να προσελκύσει ένα κομμάτι της εκλογικής βάσης της ΧΑ ενώ ταυτόχρονα διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες, όπως ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης ή ο Μπογδάνος, καλλιεργούν συστηματικά ή επικαιροποιούν κομβικά στοιχεία της ακροδεξιάς ρητορικής. Η Ελλάδα δεν είναι όμως κάποιου είδους εξαίρεση. Στην Αυστρία π.χ. στις πρόσφατες εκλογές το Λαϊκό Κόμμα πήρε τις ψήφους του Κόμματος της Ελευθερίας ενσωματώνοντας τις θέσεις για το μεταναστευτικό, όπως και στη Γαλλία το 2007 ο Σαρκοζί ή ο Μακρόν πιο πρόσφατα ενσωμάτωσαν προγραμματικά στοιχεία του Εθνικού Μετώπου για ζητήματα νόμου και τάξης. Με αυτήν την έννοια, η ύπαρξη ενός καθαρόαιμου ακροδεξιού κόμματος στο κοινοβούλιο, είτε είναι κραυγαλέα νεοναζιστικό, όπως η Χρυσή Αυγή, είτε πιο κυριλέ, όπως το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία ή το Κόμμα της Ελευθερίας στην Αυστρία, λειτουργεί σε κάθε περίπτωση ως μοχλός μετατόπισης της mainstream δεξιάς (και όχι μόνο) σε ακροδεξιές ή υπερσυντηρητικές θέσεις.
Χ.Κ.: Ωστόσο, θεωρείς ότι η έξοδος της Χρυσής Αυγής από τη βουλή είναι ένα γεγονός ξεχωριστής αξίας;
Δ.Κ.: Το ότι η Χρυσή Αυγή πετάχτηκε εκτός βουλής ήταν μια θετική εξέλιξη γιατί αποτύπωσε την πολιτική απονομιμοποίηση της δράσης της, κάτι που βέβαια δεν ήταν βέβαια αποτέλεσμα της δουλειάς της κυβέρνησης και του κράτους αλλά του αντιφασιστικού κινήματος όλα αυτά τα χρόνια.  Ωστόσο, η μάχη απέναντι στον φασισμό δεν έχει τελειώσει, στο βαθμό που αυτός ούτε τις «άκρες» του στο κράτος έχει απωλέσει, ούτε έχει πάψει να υφίσταται σα μαζικό ρεύμα στην κοινωνία.
Χ.Κ.: Πριν από δύο χρόνια κατέθεσες στη δίκη της Χρυσής Αυγής. Θέλω να μου πεις αν και πόσο βοήθησε η δικαστική διαδικασία στο να πληγεί η οργάνωση και αν πιστεύεις ότι η μακρά της πορεία έπαιξε έναν βοηθητικό ή όχι ρόλο σε αυτό.
Δ.Κ.: Η δίκη κράτησε πολύ. Αυτό είχε και θετικά και αρνητικά αποτελέσματα. Από τη μία άσκησε  πολιτική πίεση που οδήγησε την υπόδικη ναζιστική οργάνωση σε αναδίπλωση. Από την άλλη, ωστόσο, δόθηκε ο χρόνος στον ακροδεξιό χώρο να ανασυνταχθεί και να αναζητήσει τα ερείσματά του στο κράτος και την κυβέρνηση. Όχι τυχαία εξάλλου, η αποσιώπηση της δίκης από πολλά ΜΜΕ εξυπηρέτησε την αποπολιτικοποίηση της υπόθεσης, στο βαθμό που στην ακροαματική διαδικασία αναδείχθηκαν επανειλημμένα όψεις της συμβιωτικής σχέσης ή της συνεργασίας της Χρυσής Αυγής με παράγοντες του κράτους και του πολιτικού συστήματος.
Χ.Κ.: Να φανταστώ ότι η αποποίηση ευθυνών και τα αλληλοκαρφώματα μεταξύ χρυσαυγιτών καθόλη τη διάρκεια των απολογιών τους δεν ήταν πράγματα που σε εξέπληξαν;
Δ.Κ.: Ο φασισμός περιγράφεται και ως πεδίο στο οποίο οι κυρίαρχες τάξεις ασκούν την εξουσία τους στους κυριαρχούμενους, έξω από κάθε έλεγχο και όριο.  Οι φασιστικές οργανώσεις και κόμματα είναι το όργανο για την άσκηση και νομιμοποίηση αυτής της βίας. Με αυτή την έννοια, το να σώσουν το τομάρι τους για να μπορέσουν κάποια στιγμή να ξαναλειτουργήσουν ως οπλισμένος βραχίονας των ισχυρών, είναι κομμάτι της ηθικής, ιδεολογικής και πολιτικής συγκρότησης του φασίστα, πολλώ δε μάλλον σε μια περίοδο που τέτοιες αντιλήψεις νομιμοποιούνται από το ίδιο το κράτος.
Χ.Κ.: Δημήτρη, κλείνοντας θέλω να ρωτήσω αν είσαι αισιόδοξος σχετικά με τη δυνατότητα ανάπτυξης κοινωνικών κινημάτων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Πιστεύεις ότι γενικώς βρισκόμαστε σε προσυγκρουσιακή φάση;
Δ.Κ.: Ασφαλώς. Μπορεί να είμαι απαισιόδοξος για ό,τι έχουμε μπροστά μας αυτή τη στιγμή,  θεωρώ όμως ότι μια σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις της εργασίας και τις δυνάμεις του κεφαλαίου που θα λάβει νέα πολιτικά χαρακτηριστικά είναι αναπόφευκτη. Κατά τη γνώμη μου, κάτι τέτοιο θα περάσει αναγκαστικά μέσα από μεγάλες, μακρές και μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις που θα διαμορφώσουν πιθανά ένα νέο πεδίο εμπειρίας, όπως συμβαίνει π.χ. στη Γαλλία αυτή τη στιγμή.

Αντιγραφή από το site του 3point magazine:  https://3pointmagazine.gr/dimitris-koysoyris-vriskomaste-en-meso-mias-oloklirotikis-metallaxis-ton-astikon-dimokration/