Αρθρο της "Αυγής" για την εκδήλωση “το ένα χέρι νίβει το άλλο”

Αναδημοσίευση από εδώ.

“Μαζί με τις ανάγκες να μεγαλώσουμε κι εμείς”

Ρεπορτάζ: Κώστας Παπαντωνίου

Γέμισε από κόσμο η “Μεσοποταμία”, όπου υπογραμμίστηκε η ανάγκη να αυξηθεί η συμμετοχή του κόσμου στις κοινωνικές δομές

Με τη συμμετοχή δομών αλληλεγγύης απ’ όλη την Αθήνα και τον Πειραιά, η εκδήλωση – συνάντηση “Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο”, που έγινε την Τετάρτη στο Μοσχάτο και το σπίτι της “Μεσοποταμίας” των 11 χρόνων παρουσίας και κοινωνικών δράσεων, ίσως αποδειχτεί κομβική.

“Η μεγαλύτερη εμπλοκή του κόσμου στην αλληλεγγύη” ήταν αυτή που βρέθηκε στο επίκεντρο, σε μία συζήτηση που κράτησε περισσότερο από δύο ώρες και άφησε άπαντες ικανοποιημένους. Παρότι είναι ορατός ο κίνδυνος “όσο μεγαλώνουν οι ανάγκες, οι δυνάμεις να μην επαρκούν, άρα να ξεφουσκώσει και η προσπάθεια”, η ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα της Μεσοποταμίας δεν σε άφηνε να πιστέψεις ότι ο αγώνας αυτός θα μείνει στη μέση.

Η συζήτηση χωρίστηκε σε τρία μέρη. Στο πρώτο μίλησαν ο Χρήστος Κορολής από τη “Μεσοποταμία” και η Γεωργία Μπεκριδάκη από την “Αλληλεγγύη για Όλους”, στο δεύτερο ακολούθησαν ερωτήσεις και η συζήτηση ολοκληρώθηκε με παρεμβάσεις από τους παρευρεθέντες, ανάμεσά τους και η Ελένη Πορτάλιου.

Ο Χ. Κορολής μίλησε για το επιτυχημένο πείραμα της Τράπεζας Χρόνου, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε στο αλληλέγγυο εκπαιδευτήριο, που μετρά μέσα σε λίγους μήνες δεκάδες μαθητές, Έλληνες και μετανάστες. Η Γ. Μπεκριδάκη στάθηκε στα τρία βασικά καλά της πορείας των πρωτοβουλιών αλληλεγγύης που συνοψίζονται στην υποστήριξη άμεσων αναγκών στις γειτονιές, τη δημιουργία αντιφασιστικών πυρήνων, αλλά και την ενεργοποίηση κόσμου παλιότερα αμέτοχου σε κινηματικές διαδικασίες.

Το βασικό πρόβλημα είναι έτσι όπως εκφράστηκε από τον Βαρθολομαίο Κύβελο από το “Λιμάνι της Αγωνίας”. “Όταν καλέσαμε τον κόσμο που είχαμε βοηθήσει να συμμετάσχει σε δράση μας, αποτύχαμε παταγωδώς. Ο ένας έλεγε ότι τον πονούσε το πόδι, ο άλλος ότι πρόσεχε τα παιδιά και ο τρίτος ότι η πεθερά του ήταν άρρωστη”.

Ο Θανάσης Αλέξανδρου από το δίκτυο αλληλεγγύης Εξαρχείων και ο Δημήτρης από το δίκτυο Αλληλεγγύης Ζωγράφου αντέτειταν ως λύσεις “την υποχρέωση και το κίνητρο”. “Εμείς βάλαμε κάποιους κανόνες από την αρχή που λένε ότι θα πάρεις τη σακούλα με τα τρόφιμα, αλλά θα συμμετέχεις στην επόμενη αντίστοιχη δράση. Το 80% των ανθρώπων που αρχικά ζήτησαν βοήθεια, τώρα την προσφέρουν κιόλας” είπε ο Θανάσης.

Ο Δημήτρης μίλησε για δράση που έγινε σε πλατεία της περιοχής και εξελίχθηκε σε γιορτή. “Καλέσαμε τις οικογένειες που υποστηρίζαμε να καθαρίσουμε την πλατεία και να βάψουμε τα παγκάκια της. Η ανταπόκριση ήταν καλύτερη του αναμενομένου, καθώς στην καλύτερη υπολογίζαμε 10 οικογένειες και ήρθαν 17″.

Μπήκαν κι άλλοι προβληματισμοί και προτάσεις στο τραπέζι. Ο Μπάμπης από την ανοιχτή συνέλευση Περάματος στάθηκε στη σημασία “να αισθανθεί ο κόσμος την προσπάθεια δική του”. Σε αυτό συμφώνησαν όλοι, προσθέτοντας ακόμα ότι “οι αέναες συνελεύσεις και οι ίντριγκες” δεν βοηθούν στη μαζικοποίηση της προσπάθειας. Από τον “Βλαστό”, συνεταιριστικό εγχείρημα στο Ελληνικό, ανέφερε ότι για το κομμάτι της τροφής πρέπει να δοθεί βαρύτητα και στην ποιότητα, ενώ από το κοινωνικό ιατρείο Περιστερίου ξεκαθαρίστηκε ότι “ρόλος των δομών είναι να σταθεί ο κόσμος στα πόδια του για ν’ αντισταθεί”.

Η κουβέντα έκλεισε με χαμόγελα, ανταλλαγές τηλεφώνων και πολλές ιδέες για μελλοντικές δράσεις. Ο κόσμος κάθισε μετά στην αυλή της Μεσοποταμίας, όπως κάποτε συνήθιζαν να κάνουν στις γειτονιές. Τσίμπησε μεζέδες, ήπιε κρασί και κάπως έτσι αυθόρμητα σχηματίστηκε μια εικόνα από το μέλλον, όπως μάλλον την οραματίζεται ο κόσμος της αλληλεγγύης.

Επίσης ιδιαίτερη αναφορά από την εφημερίδα εποχή εδώ.