Πηγή: εφημερίδα ΑΥΓΗ
Μεσοποταμία Μοσχάτου: «Αντιμετωπίζουμε την κρίση με αξιοπρέπεια»
Μεσοποταμία Μοσχάτου: «Αντιμετωπίζουμε την κρίση με αξιοπρέπεια»
Στο Μοσχάτο, ανάμεσα στον Ιλισσό και τον Κηφισό, βρίσκεται η
σύγχρονη Μεσοποταμία, μία πολύμορφη και άκρως ζωντανή κίνηση πολιτών.
Χωρίς «ιεραρχία, γραμματείς και φαρισαίους» όπως λένε τα μέλη της,
προσπαθούν να παρέμβουν και να αλλάξουν τα πράγματα, ή έστω τους εαυτούς
τους.
Πρωτοβουλίες αντίστασης, κινηματογραφικές προβολές, ανταλλακτικά παζάρια, μαθήματα σε μετανάστες, προϊόντα χωρίς μεσάζοντες, μαζί με την Τράπεζα Χρόνου και Αλληλεγγύης, προσφέρουν ένα καταφύγιο ζεστασιάς σε μικρούς και μεγάλους, μία κίνηση ανοιχτή σε όλους. Από την 15χρονη Αναστασία, έως τον Τζαφέρ από την Τουρκία και την Έλενα από την Αίγυπτο. Κυρίαρχο όργανο στη Μεσοποταμία είναι οι συνελεύσεις στις οποίες μπορεί να συμμετέχει ο καθένας. Οι δε αποφάσεις που λαμβάνονται γίνονται μέσω συζήτησης και όχι μέσω ψηφοφορίας, σε μία προσπάθεια να μην περιθωριοποιούνται οι απόψεις.
Η γενική συνέλευση που γίνεται κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα και η εβδομαδιαία συνέλευση, κάθε Τρίτη, βοηθάει στην ουσιαστική επικοινωνία των μελών αλλά και στη λήψη των αποφάσεων. «Μαζευόμαστε και προγραμματίζουμε τις δράσεις μας, δεν μένουμε μόνο στη θεωρία και στα λόγια» λένε με μία φωνή.
«Προσπαθούμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας»
Η γέννηση της Μεσοποταμίας ήρθε το 2003, με την πρώτη μεγάλη δράση των πολιτών να είναι ενάντια στη λαίλαπα της Ολυμπιάδας. Ακολούθησε ο αγώνας ενάντια στο ξεπούλημα της παραλίας του Μοσχάτου, ένας αγώνας που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα καθώς η συγκεκριμένη έκταση αποτελεί ένα από τα φιλέτα που είναι προς «αξιοποίηση». Το 2007 η Μεσοποταμία βρήκε στέγη στην Πλάτωνος 13 και απέκτησε το στέκι της, καθώς ο Δήμος Μοσχάτου παραχώρησε το χώρο.
Η αρχή μόλις έγινε. «Αποκτήσαμε έναν χώρο που μπορούν να γίνονται μαθήματα, κινηματογραφικές προβολές και παρουσιάσεις βιβλίων. Ένας χώρος που μπορεί να λειτουργεί σαν στέκι. Έχουμε κάνει πράξη αυτό που λέει ο Μανώλης Γλέζος στο βιβλίο του: Πόλη, πολίτης, πολιτική, πολιτισμός» λέει στην «Α» ο Στέφανος Βασιλακάκης, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Μεσοποταμίας.
Η κίνηση πολιτών του Μοσχάτου πραγματοποιεί επίσης δράσεις ενάντια στα «χαράτσια» και τον φασισμό, ενώ η εποχή του ΔΝΤ και των απανωτών Μνημονίων «γέννησε» την επιτροπή ενάντια στην κρίση, ένα μέσο κοινωνικοποίησης και αλληλεγγύης. «Βλέπουμε την κρίση που έρχεται και προσπαθούμε να αντιδράσουμε. Προσπαθούμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Λειτουργούμε σαν μία μεγάλη παρέα, ερχόμαστε ο ένας πιο κοντά με τον άλλον» προσθέτει ο κ. Βασιλακάκης.
Τράπεζα Χρόνου και Αλληλεγγύης
Σε αυτά τα πλαίσια λειτουργεί μία διαφορετική «τράπεζα», η Τράπεζα Χρόνου και Αλληλεγγύης, η οποία στηρίζεται στην αυτοοργάνωση των ανθρώπων του Μοσχάτου και των γύρω περιοχών, οι οποίοι, αφού καταγράψουν τις ανάγκες και τις ειδικότητες του καθενός που συμμετέχει, ανταλλάσσουν μεταξύ τους υπηρεσίες ανεξαρτητοποιημένοι από το χρήμα και τις τιμές της προσφοράς και της ζήτησης της αγοράς, φτιάχνοντας έτσι ένα τοπικό δίκτυο. Σε αυτό ο καθένας δηλώνει τι μπορεί να προσφέρει και τι έχει ανάγκη.
Η ανταλλαγή αφορά υπηρεσίες ή γνώσεις. Ως βάση ανταλλαγής ορίζεται ο χρόνος, αντί για το χρήμα. Με βάση αυτό διαφορετικές προσφερόμενες υπηρεσίες εξισώνονται και ανταλλάσσονται σε μια σχέση χρόνου, που ορίζεται η μία ώρα. Για παράδειγμα μία ώρα μαθήματος ξένης γλώσσας ανταλλάσσεται με μία ώρα καθαρισμού ενός σπιτιού. Σημειώνεται ότι η μία ώρα χρόνου δεν είναι απόλυτη και δεσμευτική, αλλά σχετική. Δηλαδή κάποιος που απασχολήθηκε για λιγότερο από μία ώρα, πιστώνεται μία ώρα.
Για παράδειγμα, από την «Τράπεζα» προσφέρονται ήδη μαθήματα ελληνικών και αγγλικών για παιδιά, φιλολογικά μαθήματα, βοήθεια για ηλικιωμένους, βοήθεια σε ξυλοκατασκευές, μερεμέτια, εκπαίδευση και βοήθεια σε υπολογιστές, εκπαίδευση σε μοντελισμό, παρασκευή κέικ και πολλά άλλα. Πρέπει να αναφερθεί ότι όσοι χρησιμοποιούν το σύστημα της Τράπεζας Χρόνου και Αλληλεγγύης Μοσχάτου δεν αφήνουν το κρατικό νόμισμα και τις δουλειές τους, αλλά έχουν ένα παράλληλο δρόμο, που βοηθάει το εισόδημα τους και στην πράξη είναι σαν να γίνεται μεγαλύτερο.
«Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση, αντίσταση και αξιοπρέπεια»
«Θέλουμε τον άνθρωπο ενεργοποιημένο, δεν έχει σημασία τι θα δώσει και τι θα πάρει. Σημασία έχει να μπει στο δίκτυο, να μην περιθωριοποιηθεί, να αισθανθεί ισότιμο μέλος. Δεν είναι φιλανθρωπία, δεν του λέμε έλα να σε βοηθήσουμε, του λέμε έλα να αλληλοβοηθούμε» σημειώνει ο κ. Βασιλακάκης και προσθέτει: «Προσπαθούμε να δώσουμε στον άνθρωπό την αξιοπρέπειά του. Η αξιοπρέπεια είναι το πρώτο πράγμα που χάνει ο άλλος όταν πηγαίνει σε κάποιο συσσίτιο, όταν στήνεται στην ουρά για να πάρει τρόφιμα από τη Χρυσή Αυγή. Δεν σημαίνει ότι επειδή είναι άνεργος δεν έχει και ικανότητες. Υπάρχουν πολλά που μπορεί να κάνει και με τη σειρά του να συνεισφέρει στο δίκτυό μας. Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση, αντίσταση και αξιοπρέπεια, τα τέσσερα 'άλφα' που χαρακτηρίζουν τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης».
«Ερωτεύτηκα τη Μεσοποταμία»
Ως το δεύτερό του σπίτι βλέπει τη Μεσοποταμία ο Θανάσης Γρηγοράκος, ο οποίος, αν και διέμενε για χρόνια στα Πατήσια, βρήκε τη ζεστασιά και την ανθρωπιά που αναζητούσε στο στέκι του Μοσχάτου. «Περνάμε καλά, είμαστε μία δεμένη παρέα. Είναι δύσκολο για κάποιον άνθρωπο που έχει μία αίσθηση συντροφικότητας και αλληλεγγύης προς το κοινωνικό του περιβάλλον να φύγει από εδώ. Νιώθεις μία ζεστασιά που σε κάνει να συμμετέχεις και να δημιουργείς. Έχω ερωτευτεί τη Μεσοποταμία, έγινα και εγώ Μοσχατιώτης» λέει γεμάτος χαρά.
Ο κ. Γρηγοράκος συμμετέχει στην Τράπεζα Χρόνου καθώς προσφέρει μαθήματα υπολογιστών και δημιουργίας ιστοσελίδων, ενώ με τη σειρά του πρόκειται να παρακολουθήσει μαθήματα αγγλικών. «Τα μαθήματα είναι μοναδικά γιατί δεν μπαίνει στη μέση το χρήμα. Είναι κάτι καινούργιο που τώρα ανακαλύπτουμε και όσο προχωράει ο καιρός το νέο σύστημα θα εδραιώνεται όχι ως εναλλακτικό και διαφορετικό, αλλά ως καλύτερο. Παίρνεις κομμάτια του εαυτού σου μέσα από αυτή τη διαδικασία που πολύ δύσκολα τα καλύπτεις αν απευθυνθείς επαγγελματικά και εμπορικά» υπογραμμίζει ο Θανάσης Γρηγοράκος.
«Μειώνουμε το εισόδημα, αυξάνουμε τον πλούτο»
«Ο στόχος της Τράπεζας Χρόνου είναι να βγάλει τον κόσμο από τον κοινωνικό αποκλεισμό, μακριά από τη λογική προσφοράς που συνδέεται με το χρήμα. Ένας τρόπος οικονομικής ανακούφισης» λέει στην «Α» της Κυριακής ο Χρήστος Κορολής, καθηγητής αγγλικών. «Προσπαθούμε να πείσουμε τον κόσμο να προσφέρει υπηρεσίες που συνδέονται με το επάγγελμά του και ας μειώνεται το εισόδημά του. Μειώνοντας το εισόδημά μας, μπορούμε να αυξήσουμε τον πλούτο μας από τις υπηρεσίες θα δεχτούμε. Δημιουργείται έτσι μία αχρήματη οικονομία, ο άνθρωπος φεύγει από τη λογική της ισοτιμίας»
«Δεν σταματάμε, συνεχίζουμε δυναμικά»
«Η Τράπεζα χρόνου και Αλληλεγγύης είναι ένα δίκτυο ανταλλαγής, μία καθαρά πολιτική πράξη. Το να καταργείς το χρήμα, έστω και σε επίπεδο γειτονιάς, αποτελεί μία επαναστατική πράξη. Όλα γίνονται συλλογικά, ο καθένας βοηθάει με τον τρόπο του» λέει ο Λάμπρος Πίσσαρης, ένας από τους εμπνευστές του δικτύου ανταλλακτικής οικονομίας. Παράλληλα εκφράζει τη σιγουριά του ότι η Τράπεζα Χρόνου και Αλληλεγγύης Μοσχάτου ήρθε για να μείνει, δεν είναι πυροτέχνημα.
«Ακόμα όμως και όταν τελειώσει η κρίση, εμείς θα συνεχίσουμε να πολεμούμε, δεν θα τα παρατήσουμε, δεν θα πούμε 'τώρα που ήρθαν καλύτερες μέρες σταματάμε'. Θα συνεχίσουμε να το λειτουργούμε ως ένα εναλλακτικό μοντέλο ζωής».
Πρωτοβουλίες αντίστασης, κινηματογραφικές προβολές, ανταλλακτικά παζάρια, μαθήματα σε μετανάστες, προϊόντα χωρίς μεσάζοντες, μαζί με την Τράπεζα Χρόνου και Αλληλεγγύης, προσφέρουν ένα καταφύγιο ζεστασιάς σε μικρούς και μεγάλους, μία κίνηση ανοιχτή σε όλους. Από την 15χρονη Αναστασία, έως τον Τζαφέρ από την Τουρκία και την Έλενα από την Αίγυπτο. Κυρίαρχο όργανο στη Μεσοποταμία είναι οι συνελεύσεις στις οποίες μπορεί να συμμετέχει ο καθένας. Οι δε αποφάσεις που λαμβάνονται γίνονται μέσω συζήτησης και όχι μέσω ψηφοφορίας, σε μία προσπάθεια να μην περιθωριοποιούνται οι απόψεις.
Η γενική συνέλευση που γίνεται κάθε πρώτη Κυριακή του μήνα και η εβδομαδιαία συνέλευση, κάθε Τρίτη, βοηθάει στην ουσιαστική επικοινωνία των μελών αλλά και στη λήψη των αποφάσεων. «Μαζευόμαστε και προγραμματίζουμε τις δράσεις μας, δεν μένουμε μόνο στη θεωρία και στα λόγια» λένε με μία φωνή.
«Προσπαθούμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας»
Η γέννηση της Μεσοποταμίας ήρθε το 2003, με την πρώτη μεγάλη δράση των πολιτών να είναι ενάντια στη λαίλαπα της Ολυμπιάδας. Ακολούθησε ο αγώνας ενάντια στο ξεπούλημα της παραλίας του Μοσχάτου, ένας αγώνας που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα καθώς η συγκεκριμένη έκταση αποτελεί ένα από τα φιλέτα που είναι προς «αξιοποίηση». Το 2007 η Μεσοποταμία βρήκε στέγη στην Πλάτωνος 13 και απέκτησε το στέκι της, καθώς ο Δήμος Μοσχάτου παραχώρησε το χώρο.
Η αρχή μόλις έγινε. «Αποκτήσαμε έναν χώρο που μπορούν να γίνονται μαθήματα, κινηματογραφικές προβολές και παρουσιάσεις βιβλίων. Ένας χώρος που μπορεί να λειτουργεί σαν στέκι. Έχουμε κάνει πράξη αυτό που λέει ο Μανώλης Γλέζος στο βιβλίο του: Πόλη, πολίτης, πολιτική, πολιτισμός» λέει στην «Α» ο Στέφανος Βασιλακάκης, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Μεσοποταμίας.
Η κίνηση πολιτών του Μοσχάτου πραγματοποιεί επίσης δράσεις ενάντια στα «χαράτσια» και τον φασισμό, ενώ η εποχή του ΔΝΤ και των απανωτών Μνημονίων «γέννησε» την επιτροπή ενάντια στην κρίση, ένα μέσο κοινωνικοποίησης και αλληλεγγύης. «Βλέπουμε την κρίση που έρχεται και προσπαθούμε να αντιδράσουμε. Προσπαθούμε να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας. Λειτουργούμε σαν μία μεγάλη παρέα, ερχόμαστε ο ένας πιο κοντά με τον άλλον» προσθέτει ο κ. Βασιλακάκης.
Τράπεζα Χρόνου και Αλληλεγγύης
Σε αυτά τα πλαίσια λειτουργεί μία διαφορετική «τράπεζα», η Τράπεζα Χρόνου και Αλληλεγγύης, η οποία στηρίζεται στην αυτοοργάνωση των ανθρώπων του Μοσχάτου και των γύρω περιοχών, οι οποίοι, αφού καταγράψουν τις ανάγκες και τις ειδικότητες του καθενός που συμμετέχει, ανταλλάσσουν μεταξύ τους υπηρεσίες ανεξαρτητοποιημένοι από το χρήμα και τις τιμές της προσφοράς και της ζήτησης της αγοράς, φτιάχνοντας έτσι ένα τοπικό δίκτυο. Σε αυτό ο καθένας δηλώνει τι μπορεί να προσφέρει και τι έχει ανάγκη.
Η ανταλλαγή αφορά υπηρεσίες ή γνώσεις. Ως βάση ανταλλαγής ορίζεται ο χρόνος, αντί για το χρήμα. Με βάση αυτό διαφορετικές προσφερόμενες υπηρεσίες εξισώνονται και ανταλλάσσονται σε μια σχέση χρόνου, που ορίζεται η μία ώρα. Για παράδειγμα μία ώρα μαθήματος ξένης γλώσσας ανταλλάσσεται με μία ώρα καθαρισμού ενός σπιτιού. Σημειώνεται ότι η μία ώρα χρόνου δεν είναι απόλυτη και δεσμευτική, αλλά σχετική. Δηλαδή κάποιος που απασχολήθηκε για λιγότερο από μία ώρα, πιστώνεται μία ώρα.
Για παράδειγμα, από την «Τράπεζα» προσφέρονται ήδη μαθήματα ελληνικών και αγγλικών για παιδιά, φιλολογικά μαθήματα, βοήθεια για ηλικιωμένους, βοήθεια σε ξυλοκατασκευές, μερεμέτια, εκπαίδευση και βοήθεια σε υπολογιστές, εκπαίδευση σε μοντελισμό, παρασκευή κέικ και πολλά άλλα. Πρέπει να αναφερθεί ότι όσοι χρησιμοποιούν το σύστημα της Τράπεζας Χρόνου και Αλληλεγγύης Μοσχάτου δεν αφήνουν το κρατικό νόμισμα και τις δουλειές τους, αλλά έχουν ένα παράλληλο δρόμο, που βοηθάει το εισόδημα τους και στην πράξη είναι σαν να γίνεται μεγαλύτερο.
«Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση, αντίσταση και αξιοπρέπεια»
«Θέλουμε τον άνθρωπο ενεργοποιημένο, δεν έχει σημασία τι θα δώσει και τι θα πάρει. Σημασία έχει να μπει στο δίκτυο, να μην περιθωριοποιηθεί, να αισθανθεί ισότιμο μέλος. Δεν είναι φιλανθρωπία, δεν του λέμε έλα να σε βοηθήσουμε, του λέμε έλα να αλληλοβοηθούμε» σημειώνει ο κ. Βασιλακάκης και προσθέτει: «Προσπαθούμε να δώσουμε στον άνθρωπό την αξιοπρέπειά του. Η αξιοπρέπεια είναι το πρώτο πράγμα που χάνει ο άλλος όταν πηγαίνει σε κάποιο συσσίτιο, όταν στήνεται στην ουρά για να πάρει τρόφιμα από τη Χρυσή Αυγή. Δεν σημαίνει ότι επειδή είναι άνεργος δεν έχει και ικανότητες. Υπάρχουν πολλά που μπορεί να κάνει και με τη σειρά του να συνεισφέρει στο δίκτυό μας. Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση, αντίσταση και αξιοπρέπεια, τα τέσσερα 'άλφα' που χαρακτηρίζουν τα δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης».
«Ερωτεύτηκα τη Μεσοποταμία»
Ως το δεύτερό του σπίτι βλέπει τη Μεσοποταμία ο Θανάσης Γρηγοράκος, ο οποίος, αν και διέμενε για χρόνια στα Πατήσια, βρήκε τη ζεστασιά και την ανθρωπιά που αναζητούσε στο στέκι του Μοσχάτου. «Περνάμε καλά, είμαστε μία δεμένη παρέα. Είναι δύσκολο για κάποιον άνθρωπο που έχει μία αίσθηση συντροφικότητας και αλληλεγγύης προς το κοινωνικό του περιβάλλον να φύγει από εδώ. Νιώθεις μία ζεστασιά που σε κάνει να συμμετέχεις και να δημιουργείς. Έχω ερωτευτεί τη Μεσοποταμία, έγινα και εγώ Μοσχατιώτης» λέει γεμάτος χαρά.
Ο κ. Γρηγοράκος συμμετέχει στην Τράπεζα Χρόνου καθώς προσφέρει μαθήματα υπολογιστών και δημιουργίας ιστοσελίδων, ενώ με τη σειρά του πρόκειται να παρακολουθήσει μαθήματα αγγλικών. «Τα μαθήματα είναι μοναδικά γιατί δεν μπαίνει στη μέση το χρήμα. Είναι κάτι καινούργιο που τώρα ανακαλύπτουμε και όσο προχωράει ο καιρός το νέο σύστημα θα εδραιώνεται όχι ως εναλλακτικό και διαφορετικό, αλλά ως καλύτερο. Παίρνεις κομμάτια του εαυτού σου μέσα από αυτή τη διαδικασία που πολύ δύσκολα τα καλύπτεις αν απευθυνθείς επαγγελματικά και εμπορικά» υπογραμμίζει ο Θανάσης Γρηγοράκος.
«Μειώνουμε το εισόδημα, αυξάνουμε τον πλούτο»
«Ο στόχος της Τράπεζας Χρόνου είναι να βγάλει τον κόσμο από τον κοινωνικό αποκλεισμό, μακριά από τη λογική προσφοράς που συνδέεται με το χρήμα. Ένας τρόπος οικονομικής ανακούφισης» λέει στην «Α» της Κυριακής ο Χρήστος Κορολής, καθηγητής αγγλικών. «Προσπαθούμε να πείσουμε τον κόσμο να προσφέρει υπηρεσίες που συνδέονται με το επάγγελμά του και ας μειώνεται το εισόδημά του. Μειώνοντας το εισόδημά μας, μπορούμε να αυξήσουμε τον πλούτο μας από τις υπηρεσίες θα δεχτούμε. Δημιουργείται έτσι μία αχρήματη οικονομία, ο άνθρωπος φεύγει από τη λογική της ισοτιμίας»
«Δεν σταματάμε, συνεχίζουμε δυναμικά»
«Η Τράπεζα χρόνου και Αλληλεγγύης είναι ένα δίκτυο ανταλλαγής, μία καθαρά πολιτική πράξη. Το να καταργείς το χρήμα, έστω και σε επίπεδο γειτονιάς, αποτελεί μία επαναστατική πράξη. Όλα γίνονται συλλογικά, ο καθένας βοηθάει με τον τρόπο του» λέει ο Λάμπρος Πίσσαρης, ένας από τους εμπνευστές του δικτύου ανταλλακτικής οικονομίας. Παράλληλα εκφράζει τη σιγουριά του ότι η Τράπεζα Χρόνου και Αλληλεγγύης Μοσχάτου ήρθε για να μείνει, δεν είναι πυροτέχνημα.
«Ακόμα όμως και όταν τελειώσει η κρίση, εμείς θα συνεχίσουμε να πολεμούμε, δεν θα τα παρατήσουμε, δεν θα πούμε 'τώρα που ήρθαν καλύτερες μέρες σταματάμε'. Θα συνεχίσουμε να το λειτουργούμε ως ένα εναλλακτικό μοντέλο ζωής».
Τις γυναίκες που μίλησαν- και δεν ήταν λιγότερο ενδιαφέροντα αυτά που είπαν- τις έκοψε η λογοκρισία;
ΑπάντησηΔιαγραφή